Însan û medyaya sosyal

Foto ji Googlê hatiye girtin

Înan Eroglu nivîsa min ”Jiyan bêyî Facebook nabe” ya li ser çend saet qutbûna Facebooka min xwendiye û piştî wê xewneke pir xof dîtiye. Eroglu xewna xwe wiha nivîsîye:

”Apê Zinar, îro serê sibê çawa zû rabûm min ev nivîsa te dît û xwend. Dû re dîsa ketim xew û min di xewna xwe de dît telefona min wenda bûye. Rojeke şilî bû , li kuçe û kolanan wek dînan digeriyam, ji bo ku telefona xwe bibînim. Ez pir bi hêrs bûm ji ber ku her tiştê min di telefonê de bû. Weke ku yek ji malbatê miribe xemgîn bûm. Axir ji wê kabûsê pengizîm û çawa min destê xwe avêt kêleka xwe, min telefona xwe dît. Ez niha rewşa te baş fam dikim. Xwedê bike tu bê facebook ez jî bê telefon nemînin. Silav û hurmet.”

Xwedê kir xewn bû, însên bi destê xwe, xwe kiriye êsîrê îcad û kişfên xwe. Trajediyeke însanan anîye serê dinyayê ye. Û xelasbûn jî jê ne mimkûn e. Beleovacî wê her ku biçe ev girêdana înasanan ya înternetê û medyaya sosîal ewê zêdetir bibe û ewê xûy û tebîeta însên biguhere.

Ji xwe ji nuha da guherî ye, hemû têkilî û jiyana me ketiye telefoneke biçûk û kompîtoreke, dema ew wenda bibin em xwe kût û şilf tazî his dikin.

Ev meseleyeke pir cidî ye. Ewrûpiyan bi hezaran lêkolîn li ser vê mijarê çêkirine û çê dikin. Ez kurd bêguman ji van tiştan û îmkanan pir dûr in, lê meriv kane serpêhatiyên xwe, hestên xwe, dîtinên xwe bibêje. 

Hêvî dikim çend kesên din jî wek Înan Eroglu serpêhatiyên xwe binivîsin.