Roja em dev ji neyartiya hev berdin emê biserkevin

Bi qasî ku kurd li bende hev in, heger hewqasî jî xwe bidina bende dijmin, bi qasî ku kurd şerê hev dikin, heger hewasî jî şerê neyar bikirana, bi qasî ku kurd gorra hev dikolin, heger hewqasî jî gorra neyar bikolana nuha ji zûda Kurdistan çêbûbû.
Û roja ku hemû partî, siyasetmedar û ronakbîrên kurdan dev ji neyartiya hev berdan û xêra hev xwestin û her kesî ji tenga xwe ve berê xwe da neyar, di demeke pir kin da li bakur kurd ewê partiyên tirkan ji welatê xwe biqewirînin û bigihîjn azadiya xwe.
Azadiya me ji tirkan bêtir di destê me da ye, girêdayî tifaq û şêla me ya li hemberî hev e.
Em li ser hev bin, neyartiya hev nekin û hevûdu ji dijmin ra navêjin erdê dewleta tirk ne problem e, miletê kurd îşê Erdogan û yên din zû diqedîne…


XXX
Lawê parlamenterê AKP-ê yê Hekariyê yê berê û namzwdê AKP-ê yê belediya Geverê Mustefa Zeydan , bi 750 kesî ve ji AKP-ê îstîfa kir û derbasî BDP-ê bû.
Karekî herî rast û herî bi şeref kiriye. Ji ber vê biryara bi xîret ez wî û 750 kesên pê ra pîroz dikim.
Mustefa Zeydan, di axaftina xwe ya merasimê da gotiye, ”di jiyna xwe da min îmza xwe ya herî bi şeref avêt” û dû ra jî bang li hemû kurdên di nava AKP-ê da ne kiriye, gotiye dibê ew jî ji AKP-ê îstîfa bikin.
Êdî ne rast e tu kurdê bi rastî kurd û bi xîret di nava AKP-ê da bimîne. Ev yek pir vekirî û zelal e. Ez hêvî dikim ku kurdên mayî jî wek Mustefa Zeydan îmzeyên wiha bi ”şerf ” bavêjin û ji AKP-ê îstîfa bikin.
Ne şert e ku biçin BDP-ê, bira herin partiyeke din, bira partiya xwe ava bikin, lê ya girîng îsîfakirina wan e.

XXX
Bi sedan keç û lawên kurd di zindanên Tirkiyê da li ber mirinê ne. Ji bo ku kurdbûna xwe, hebûna miletê xwe, perwerdeya bi zimanê xwe bi vê hukûmeta zalim bidin qebûlkirin canên xwe feda dikin, bi baweriyeke mezin diçin mirinê.
Kurdên ku li hemberî vê zulmê bêdeng bimînin û hîn jî ji axaftinên Erdogan yên zalimane û sadîstwarî ra li çepikan xin ew ne însan in, ew jî bi qasî Erdogan sûcdar in.

XXX
Bediuzzaman Seîdê Kurdî gotiye:
”Însan bi nexweşiyan, bi musîbetan kamil dibe, di netîceya zor û zahmetiyên tên serî, ruhê wî paqij dibe…”
Ez jî îşev hinekî nerehetim, bi bapêşê ketime, arsimî bûme. Bi qewlê swêdiyan ” bi bapêşa zivistanê”ketime, loma jî îşev karek ji min nayê, nuha radibim û xwe davêjim nava nivînan.
Hêvî dikim ku piştî vê nexweşiyê ez jî hinekî ”kamiltir” bibim...