Li ser girîngiya zimên di înternetê da ez nuha rastî gotineke Cemal Sureya hatim. Cemal Sureya li ser mikemelî, xweşikî û mezinahiya zimanê tirkî gotiye:
”Ji tirkî mûyekî biqetîne/bikşîne di hundurû wî da roj, dinya, rûbar hene. Lê belê dibê tu ji tirkî biqetînî.”
///Cemal Süreya
Cemal Sureya kurdekî dêrsimî ye, zarokê qetlîamê û surgûnê ye. Baş dizane ku xwediyên zimanê tirkî çi zulma anîne serê bav û kalên wî. Baş dizane ku xwediyên ew zimanê ku ew hewqasî jê hez dike, zimanê diya wî qedexe kirin û loma jî diya wî li sûrgûnê bi salan newêrîbûye li derve ji Cemal ra bi kurdî bigota ”lajê min”!
Lê li gel vê jî Cemal Sureya bi rengekî hewqasî bêsînor evîndarê tirkî ye.
Aqilê meriv disekine…
XXX
Her miletê ku bi zimanê miletekî din peyivîye û zimanê miletekî din kiriye dewsa zimê xwe, ew milet zû dereng miheqeq di bin bandora kultur û zimanên biyaniyan da heliyaye û ji ortê rabûye.
Heger em naxwazin aqûbeta me jî ev netîce be dibê em xwe ji bin bandora tirkî xelas bikin û vegerin ser kok û zimanê xwe.
XXX
Miletek hatibe zincîrkirin,
dora wî hatibe girtin,
dengê wî hatibe birrîn jî
ew hîn azad e.
Her tiştê wî ji destê wî bigrin,
heta maseya li ser xwarinê dixwe,
nivîna tê da radikve jî jê bigrin,
ew dîsa dewlemend e.
Lê miletek him xizan û him jî bindest e,
gava zimanê wî were dizîn.
Ew milet êdî wenda ye.
dora wî hatibe girtin,
dengê wî hatibe birrîn jî
ew hîn azad e.
Her tiştê wî ji destê wî bigrin,
heta maseya li ser xwarinê dixwe,
nivîna tê da radikve jî jê bigrin,
ew dîsa dewlemend e.
Lê miletek him xizan û him jî bindest e,
gava zimanê wî were dizîn.
Ew milet êdî wenda ye.
///Îgnazio Buttîtta
Şair û hozanê Sicîlî
Şair û hozanê Sicîlî
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar