Dibê em hinekî din jî zorê bidin siyasetmedarên kurdînezan

Kişanak xanimê, gazin û rexneyên çima ew bi kurdî nizane rast û di cî da dîtiye û gotiye:
”Pir rast e û rexneyeke bi heq e, kêmasiyek e. Ez ji partiya me ra dibêjim, bir adu mehan îznê bidin min, ez erim li gundekî bimînim. Ezê meselê hel bikim û werim. Partiyê tu carî ev şansa neda min.”

Di van gotinên Kişanak xanimê da soza fêrbûnê tuneye, tenê sûc dixe hustiyê hinekên din, dibêje "partî nahêle." Ev jî ne elameta xêrê ye, nîşana tunebûna daxwaza fêrbûnê ye.

Lê li gel vê jî nezaniya kurdî wek kêmasiyekê qebûlkirin jî pêşketineke û serketina kurdîparêzan e. Dibê em bêtir zorê bidin siyasetmedarên kurdînezan.

Berê kesî nizanîbûna kurdî wek kêmasiyekê jî qebûl nedikir, rexneyên di vî warî da wek demagojî û ”gevezetiyê” didîtin. Lê bi kêmanî wa ye nuha dibêjin rast e, nizanîna kurdî kêmasiye. Hêvî dikim gava din xebata rakirina vê kêmasiyê be.

Îdîa ”partî nahêle ez herim du mehan li gundekî bimînin û kurdî fêr bibim” pir nakeve serê min. Meriv bixwaze partî jî qebûl dike. Meriv du mehan xwe nexweş dixe û weselam.

Ji ber ku ew jî xebateke û him jî xebateke pir muhîm e, dibê partî nebêje kurdî fêr nebe, nehewce ye.

Ji bo ku her siyasetmedar kurdî bizanibe dibê em gazin û rexneyên xwe kêm nekin…

XXX
Çavê hemû edîb û edebiyathizan ronî be, kovara “Wêje/Edebiyat û Rexne” yê li Amedê derket.
Him ji bo ku kovareke wiha li cîhna edebîyata kurdî zêde bû û him jî ji bo ku ew ne li Stenbolê, li Amedê derxistine ez pir kêfxweş bûm...
Ez nuha mizgîniya derketina wê didim we, êvarî heger em ji şîna diya Nîmet Aydin zû vegerin, ezê li ser rol û girîngiya nirxandinê, rexneyê çend gotinên din jî bibêjim.
Ez hemû kesên beşdarî vê xebatê bûne û ev kovar diyarî kurdan kirine pîroz dikim û dibêjim mala we ava be…