Min destpêka merasima Diyarbekrê nedîtibû, min nuh dît. Piştî serokê Kurdistana Federe Mesûd Barzanî û serokwezîrê Tirkiyê Erdogan bi hev ra tên ciyê merasimê û li ciyê rûdinin, sirûda/marşa netewî yê tirk(Îstîklal Marşi)tê xwendin û herkes radibe jipê, dikeve hazirolê.
Qet şik tuneye ku tirkan ev bi zanetî kirin, ji bo ku Mesûd Barzanî li ber sirûda netewî ya tirk(Turk Îstîklal Marşi)bidin rawestandin.
Civîna îro ne vekirina kongreyekê û ne jî maçeke fotbolê bû, yanî ne ciyê xwendina sirûda netewî bû, tu sebebekî vê yekê tunebû. Ma di her minasebetên wiha da, di her civînê da sirûda netewî dixwînin? Ez bawer nakim.
Lê tirkan, ji bo ku serokê Kurdistanê û kurdan biçûk bixin û çavsoriya xwe nîşanî kurdan bidin, sirûda xwe ya netewî xwendin û kurd jî li hemberî wê kirin hazirolê.
Wek kurdekî ez pir pê êşiyam. Heger ewê sirûda netewî bihata xwendin dibê ya kurdan jî bihata xwendin. Ji ber ku du serokên du dewletan li wir bûn. Lê ez bawer dikim haya kurdan jî ji programa Erdogan tunebû û xwendina sirûda netewî ya tirk tunebû.
Dibê em vê heqareta hukûmetê ya dijminane not bikin.
Dema meriv ne jîr û bi tedbîr be, dijmin dikane wiha bi meriv biçûk bixîne.
Lê ev jî nîşan dide ku Erdogan li hemberî kurdan çiqasî bi hesab û zikreş e, di her fersendê da dixwaze ”mezinayiya” xwe û ”biçûkiya” me nîşan bide.
XXX
Min hêvî dikir ku serokê Kurdistana Federe îro li Diyarbekrê axaftineke dîrokî bike, bi kêmanî axaftinên xwe yên berê dubare bike, bibêje xedir li vî miletî hatiye kirin û em doza mafên xwe yên netewî dikin, em êdî hew bindestiyê qebûl dikin.
Lê axaftina wî ez xemgîn û xeyalşikestî kirim, axaftneke ne li gorî rojeke wiha bû. Tiştekî xerab negot, lê tiştekî zêde muhîm jî negot, wek her kesî wî jî got aştî baş e û şer xerab e.
Min hêvî dikir ewê bi sedan, bi hezaran alên kurd li meydanê û ji şaneşînan(balkonan) li ba in. Lê li meydanê bêyî du alan tu alên kurd tunebûn.
Li hemberî vê li meydanê û li şaneşînan bi sedan alên tirk û yên AKP-ê li ba dibûn. Kîtleya li meydanê wek ya AKP-ê xuya dikir.
Û ya herî xerab û ez gelkî xemgîn kirim, di dema axaftina birêz Mesûd Barzanî da tevger û hereketên Arinç û Erdogan bûn. Dema serokê Kurdistanê dipeyivî Arinç û Erdogan qet lê guhdarî nedikirin, bi Şivan ra, bi Îbo ra, bi der û dora xwe ra sohbet dikirin. Ez pir li ber vê yekê ketim.
Axaftina Şivan ji xwe ez naxwazim tew qalê bikim.
Erdogan axaftineke demagojîk ya pir dirêj kir û di warê siyasî da tu tiştekî muhîm negot. Wek her tim dîsa demagojiya ”biratiya kurd û tirkan” kir û bi israr got vira bajar û welatê me Tirkiye, 81 sal berê Mele Mistefa Barzanî hatibû bûbû mîvanê me, va ye îro lawê wî birêz Mesûd Barzanî mîvanê me ye. Tiştê herî nuh, îcar gotina ”Kurdistana Îraqê” bi kar anî. Hin kurd vê gotina Erdogan jî gelkî muhîm dibînin.
Netîce, heta nuha ez bi xwe Erdogan li karê û di warê psîkolojîk da jî kurdan li zirarê dibînim. Lê hêvî dikim ku hevdîtina Amedê li pişt perdê, di rojên pêş da biryarên girîng bi xwe ra bîne.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar