Gazinên ji betaliyê

Wisa xuya ye ku hin xwendevan ji min xeyidîne, bêyî ku ez bizanibim "sebebî mûcîbeya" wê jî çi ye?
Ev demeke, belkî jî ji mehekê jî zêdetir e, kes nivîsên min şirove nake, nedibêjin baş e û ne jî dibêjin xerab e.
Berê, Lawikê Colemêrgî, Kezeba Mêrdînê, Rehawî, Eliyê Dêrîkî, Zarayê Kurdîjen, Beranê Meletiyê, Mamoste, Pîran Tîr, Tîrê Qersê, Midyadiye, Qirixê Diyarbekrê û çend kesên din ku nuha navên wan nayê bîra min ”şirovekarên” min ên midawîm bûn, kêm zêde heroj seriyek didan malpera min û nivîsên min şirove dikirin, dîtinên xwe digotin.
Ev çendak e fena ku ev şirovekarên min yên midawim li hember min qela xwe kiribin yek, ya jî weke ku kurd dibêjin ”fena ku tuyî bin zimanê hev kiribin” ne dibêjin ”him” û ne jî dibêjin ”gim”, kes yek rêzê jî nanivîse.
Tu dibêjî qey ji şans û siûda min ya xerab ra bêxwediya komputera gişan bi hev ra arize daye, ya jî tiliyên hemûyan bi hev ra diêşin û loma jî nikanin tiliyên xwe bikar bînin.
Gelek sebebên vê ”boykotê” dikane hebin.
Yek jê dikane girêdayî mijar û qalîteya nivîsan be. Belkî jî êdî ”barûta” min qediya be, gotin û dîtinên min êdî vala, bêmane, weke riza rijî û pela pûçî bin, ne hêjayî xwendin û şirovekirinê bin, loma jî însan tiştekî li ser nabêjin.
Ya jî bi hin gotin û dîtinên xwe, min xelk û alem ji xwe xeyidandiye û loma jî êdî kes riya xwe bi quncikê min naxe û silavê nade min.
Ya jî şirovekarên min bixwe westiyane, feqîran êdî di xwe ra nabînin ku du rêzan jî binivîsînin.
Ya jî havîn hatiye, ew jî weke swêdiyan ketine tehtîlê, ji sibê hetanî êvarî xwe li kêlek peravên deryayê dirêj dikin û bi vî şiklî roja xwe dibuhurînin.
Yanî bêyî kêf û zewqê û tiraliyê tu tiştekî din nakin û loma jî destê xwe nadin tûşên komputerê.
Ya jî sebebekî din yê ku ez texmîn anakim heye…
Gava ku piştî hewqas ”hing û ding”, hewqas westan û bêxewiya şevan rojê yek kes jî tiştekî nebêje, meriv kêf û şewqa nivîsînî wenda dike, meriv xwe wek dikandarê ku ji sibehê hetanî evarî sifteh neke his dike…
Heta nuha tim xwendevanan ji rast û çep ez rexne kirime, kêmanî û qusûrên nivîsên min dîne û anîne zimên.
Min got îro jî hela ka ez wan rexne bikim. Ez dizanim pere nake jî lê axir ew jî tiştek e. Min got bira ew jî bizanibin ku şêl û tevgera ”gel” ne bi dilê min e, ”gel” jî dibê bi gelîtiya xwe bizanibe û li gor wê tevbigere.
Dibê ”gel” jî nebe ”tiralê” Bexdayê û ne li bende be ku hirmê were têkeve devê ”wî” û ew bixwe jî tu tiştî neke.
Hûn rastiyê dixwazin tu nêt û fikreke min ku van rêzan binivîsim tubebû, min çavên xwe li çend malperan gerand tiştekî ku têketa serê min bi ber çavê min neket, lê min dixwest tiştekî jî binivîsim.
Û derî îradeya min ev nivîs hat meydanê. Ez hêvî dikim ku bi van rêzan çend kesên mayî jî min ji xwe nexeyidandibe…