Serokkomarê Tirkiyê Abdullah Gul, bi îmzekirina ”qanûna darizandina swîl” yanî bi gotineke din, di mahkimeyên siwîl da rê li ber mahkimekirina leşkeran vekir.
Ji nuha û pê da edî leşker û general jî ewê di dadgehên siwîl da werin darizandin(mahkimekirin)û cezakirn.
Heta nuha leşkeran gava dilê wan bixwesta plan û programên darbeyên leşkerî çêdikirin û dema biser nediketin jî tiştek bi wan nedihat, çimkî dadgehên siwîl nikanîbûn wan ceza bike.
Xwedêgiravî ew di dadgehên leşkerî da dihatin darizandin. Lê dadgehên leşkerî jî herkes dizane ku formalîte ne, loma jî kes nedihat mahkûmkirin.
Abdullah Gul, bi îmzekirina vê qanûnê ra dawî li vê dewran û saltaneta leşkeran anî û xizmetek baş ji ”demokrasiya” Tirkiyê ra kir.
Li alî din, bi vî şiklî kesên ne leşker jî ji nuha û pê da êdî ewê ji alî dadgehên leşkerî va neyên darizanindin.
Berê, di halê ”sûcên leşkerî” da dadgehên keşkerî dikanîbû kesên siwîl jî mahkime bikin.
Nuha rê li ber vê yekê jî hate girtin.
Ev jî gelkî girîng e.
Bi kurtî, bi îmzekirna vê qanûnê ra li Tirkiyê gaveke pir mezin û dîrokî hat avêtin û darbeyek mezin li leşkeran ket.
Leşkerên ku ji nuha û pê da plan û programên darbeyan çêkin ya jî bi darê zorê teşebusî darbeyên leşkerî bikin û bixwazin hukûmetên siwîl bixînin, ew general û serekerkan bin jî ewê di ”Dadgeha Ceza Giran” da werin mahkimekirin.
Ji bo ”demokrasiya” Tirkiyê û ”baskokirina” leşkeran derbasbûna vê qanûnê ne tiştekî hindik e.
Li her dera dinyayê her dewletek artêşa wê heye, li Tirkiyê eksê vê ye, li Tirkiyê dewlet ya artêşê ye, leşker bi vî çavî li dewletê dinêrin.
Loma jî serekerkan tim xwe weke serokê dewletê û general jî tim xwe weke wezîr û kabîneya hukûmetê dibînin.
Dibê meriv qebûl bike ku pir hêdî bimeşe jî, têda gelek çiv û hîle hebin jî AKP piço piço dewlet û îktîdarê ji destê leşkeran derdixe.
Heta nuha îktîdara siyasî tim û tim di bin wesayeta leşkeran da bûye, AKP vê wesayeta leşkerî hêdî hêdî dişkîne.
Û ev jî ne tiştekî hindik e.
Piştî resmîbûna vê qanûnê têkiliyên Tirkiyê û Yekîtiya Ewrûpayê jî ewê baştir bibin. Ji ber ku rakirina dadgehên leşkerî yek ji daxwazên Yekîtiya Ewrûpayê ya sereke ye.
Ji bo vê gava hatiye avêtin dibê meriv hukûmeta AKP-ê teqdîr bike.
Min bixwe tam bawer nedikir ku hukûmetê hewqasî israr bike û Abdullah Gul jî ewê qanûnê bi vî şiklî îmze bike.
Texmîna min ew bû ku Abdullah Gul, ewê qanûnê paşda bişîne meclîsê û bixwaze hin guhertinan tê da bike.
Çimkî çapemeniyê întîbayeke wiha belav dikir.
Lê gelkî baş bû ku texmîna min şaş derket.
Wisa xuya ye ku meleyên AKP-ê îşê xwe baş dizanin û rewşê baş îdare dikin. Yekcarnan weke wan bikin jî lê di dawiyê da camêran bi nermikî, bêyî ku zêde biêşînin leşker xistine feqê, dest û nigên wan rind "qend û bend" kirine.
Di rewşên wiha da leşker har dibûn, ya darbe dikirin, ya jî bi zor hukûmet diqewitandin, lê nuha nikanin wiya jî bikin.
AKP-ê ev nuxeteya wan ya zeîf baş fêm kiriye, loma jî li hember gef û zirtên leşkeran gavê paşda navêjin, di dawiyê da weke xwe dikin...
Netîce, li gor "şertên Tirkiyê" AKP siyaseteke pir baş dimeşîne.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar