Qahwa kizwana bi dest min neket ji mecbûrî qahwa normal vedixwim

Ev serê hefteyekêye Qahwa Salihê Kevirbirî ji min ra anîbû qediyaye. Qahwa swêdî dilê min rehet nedikir. Ez carê fêrî qahwa kurdî bûme, rojê carê, du caran venexwim sebra min nayê. Min îro hew debar kir, min bîstek berê lêxist çû 350 gram qahwa herî baş kirî û hatim. 

Û min bio lez di cezwê diyarbekrî da(min li Diyarbekrê kirîbû) qahwa xwe ya bi şîr çêkir û fîncanek jî îkramî xanimê kir. 

Nuha em herdu jî bi kêf qahwa xwe vedixwin.
Lê eybe meriv pesnê xwe bide, bes qahwa ez çêdikim tahm û lezeta wê gelkî ciyhê ye, new ek ya her kesî ye, dilê meriv rehet dike.

Hûn zanin xwarinên her kebaniyê wek hev ne xweş in. Kebanî heye, kebanî heye…
Lê helbet tahma wê bi qasî qahwa kizwana ne xweş e. 

Tahm û lezeta qahwa kizwana tiştekî din e, qahwa bav û kala ye, wek dew, dibê meriv qahwa kizwana jî bike vexwarina kurdan ya netewî...

Ji şansê min ra qahwa kizwana li Swêd tuneye, gerek meriv ya ji Kurdistanê ya jî ji Tirkiyê bide anîn. Dibê ez ji hevalên diçin û tên ra bibêjim lê wê jî ji bîr dikim…

Heta ew roj were ezê bi qahwa normal îdare bikim. Ez hinek hêl, kakule tevê dikim tahma wê xweûtir dibe. 

Do di şeva PAKê da hevalekî PAKê li xwe mukir hat, got ji xwe ra 1,5 kg. anîye û ji bo tuxtekê bide min ya dibê ez herim mîvaniya wî ya jî dibê ez wî biezimînim mal. 

Ewê li ser min buha rûne, wek kurdên Amûdê dibêjin, ewê li ser min ”buha bikelife”, lê ezê bikim, li ser min buha rûne ewê tahma wê xweştir be…