Ev ne pif e, tif e !

Krîstîn Ozbey xanimê di vê nivîsa xwe ya di Diyarnamê da kitêba şair Roşeng Rojbîr ”Ev ne pif e, tif e” bi me daye nasîn.
Mala wê ava be, karekî pir baş kiriye. Ne xêra vê nivîsa wê bûya minê ev şairê hêja nas nekira.

Min ji nivîsa Krîstîn Ozbeyê  jî, ji navê kitêbê jî û ji naveroka wê jî pir hez kir. Xwezî çend numûneyên din jî dabûya.
Hela navê kitêbê ”Ev ne pif e, tif e”, pir xweş e, muhteşem e…
Ez ji her kurdê bizanibe ew merivekî bindest e pir hez dikim.  Kurdê di vê zanînê û di şiûrê da be û bi vê yekê jî biqehere, bixwaze ji bindestiyê xelas bibe li br dilê min merivên pir ezîz in.
Ez ji bindest û koleyên haya wan ji bindestiya wan tuneye û xwe wek merivên xwedî dewlet û xwedî welat azad û serbilind dibînin qet hez nakim. Hîla min kesên wisa diçe…
Mexlûqê herî pîs bindestê, koleyê nexwaze azad bibe, nexwaze ji koletiyê xelas bibe, bibe rêber, aqilmend û paşmêrê xwediyê xwe.
Îro li Kurdistana bakur(Tirkiyê) bi sedhezaran kurd bi kêfxweşî, bi dil û can ji tirkan ra vî karî dikin.
Bi qasî ku min ji nivîsa Krîstîn Ozbeyê, ji navê kitêbê û ji du sê şiîrên wek numûne dane fêm kir, Roşeng Rojbîr şairekî bi koletî û bindestiya gelê xwe hesiya ye, jana bindestiyê di dilê xwe da his dike û bi riya qelema xwe dixwaze vê êşê têxe dilê her kurdê bêxem û totikvala.
Dibê meriv qedir bide şairên azadîxwaz, wan bide naskirin û xwendin. Her peyva li dijî bindestiyê û koletiyê, her peyva dibêje azadî û serxwebûn hêja ye, wek meriv derbekê bera dijmin bide, dibê meriv belav bike…

Çend numûne ji şiîrên Roşeng Rojbîr

XXX

jenê sûra srafîl im, navê te dilîrînim

navê te, ku li çepera gerdûnê lefandiye, têm li pey te

navê te, ku newaya heşir û mehşerê ye, nebe nabe

9 deng û 3 kîte

-bêwelatiya min li te

-sobe

XXX

Duello

Bikşîne şûrê xwe
di kunê xwe de zingar digre
her tişt germîgermî xweş e, ji xwe
hadê !
stuyê min ji yê dunê ziravtir e…

XXX

em
tu û mirin,
ji bîbikên çavan jî nêztir in
û bi qasî niqandina bijangan jî,
ji bîra min naçin

XXX

29 carî serî bikêl î, ku tu min nejmêrî

bila tev de nelê bin,
ku ez û tu yek bin”

XXX

”en-el welat

berî goçkirinê bi çend çirkî

me bi şewba mirovahiyê xistin

dengê me yê lerizî, bi ser yê lawirên şevdêrî ket

di pey de, pirr di pey de

piştî me ew têk birin û vir ve

goştê wan li zikê me, çermê me li ser milê me anîn

ji roja ku me dest bi hevduxwarinê kiriye û vir ve ye

cureyek ji me şah,
yê din mat e

ev e,
çaryeka çîroka di guhê me de…”

…”