Dawiya dawî ew roj hat

Erê, dawiya dawî ew roj jî hat, min nuha peymana/kaxeta teqawidiya xwe îmze kir...
Di 23ê meha îlonê, meha pêş me da ezê ji kar û ji hevalên xwe yên salan xatirê xwe bixwazim û wek kokimekî xerîb, wek merivekî teqawid( xaneşîn) herim li malika xwe rûnim û hêdî hêdî xwe fêrî jiyaneke nuh bikim…
Ji ber ku di qederê da ev jî heye, ezê wê jî bibînim û bijîm…
Hêvî dikim ev jiyan û salên teqawidiyê ne kin, hinekî dirêj bajo.
Ji bo ku ez tahhm û lezetekê ji vê jiyanê jî bigrim û wê jî hinekî bijîm û nas bikim...
Yanî hêvî dikim payiz zêde ne kin be...
Lê felek û bextê xwe, hela ka em binêrin destûra me çuqas e...
27 sal berê roja duduyê sibatê gava min li kasaya sîgortayê dest bi kar kir, min qet bawer nedikir ezê tam 27 salan, heta roja teqawidiyê bixebitim.
Ji bo berpirsiyariyên giran û vegera welêt min roj dijmartin.
Em li ser rê bûn, gel, Kurdistan û çiya li hêviya me bûn…
Lê nebû, diyar qederê wiha dixwest û wiha bû.
Lê dixwaze bira qeder be, dixwaze bira tesaduf be, dîsa jî ez ne poşman im. Û bi jiyana xwe, bi dîrok û xebeta xwe ya li surgûnê serbilind im.
Hela ka ez binêrim jiyana teqawidiyê ewê çawa be û bi kîjan surprîzan min matmayî bihêle…

XXX

Civata demokrasî û azadî lê tunebe însan bi piranî dibin durû û şelaf.
Ji ber ku sîstem, derûdor însanan mecbûrî durûtiyê dike, bi wê kulturê mezin dike.
Lema jî di civatên Rojhilat da li gorî civatên Rojava însan bêtir durû, şelaf û ne samîmî ne, ne dobre û rastgo ne.
Hin kes dişibin qurişekî, durû û bêqîmet.
Him davêjin ji meriv da û him jî halanan di meriv hil didin, dibêjin şabaş ji bavê filan kes ra...
Ez ji merivên durû qet hez nakim...

XXX

Ez ji we ra tiştekê bibêjim, Erdogan, Bînalî, Hulûsî û Bahçelî qûna xwe jî biqelişînin Koban û Efrîn ewê bigihîjin hev û wek du xwişkan bi hev şa bibin.
Û wek kurdên başûr, kurdên Kurdistana rojava jî zû dereng ewê bibin xwedî federsyon ya jî otonomî....