30-40 sal berê min ji xwe ra digot piştî du sê nifşên(cîlên)din Tirk ewê biguherin, ewê jî wek miletên din medeneî bibin, bi pêş kevin û demokrasiyê li welatê xwe bicî bikin. Ev yek ewê karê me kurdan jî rehet bike, belkî wê demê em bê ş er, bi rengekî medenî ji hev veqetin.
Lê nuha ez bala xwe didimê di van 40 salên borî da bira guherînek baş li wir bimîne, tirk tew bi paş da çûne, her ku dihere xerabtir dibin.
Yanî sal bi sal xwezî bi par…
Tenê di diziyê, derewan, fortên vala, qurretiyê da, kuştinê, nîjadperestî û faşîstiyê, fêsadî, gelacî û nerinidiyê da baş bi pêş ketine.
Mêrikan bi vê nerindî û fesadiya xwe welatek(Sûriye) wêran kirin, bi dehhezaran însan dan kuş tin, bi milyona koçber kirin.
Yanî di warî xerabî, nerindiyê da bi rastî kes di ser wan ra tuneye, kes nikane bi tirkan ra kaban bavêje, ew şahên nerind û xeraba ne.
Ji dêlî ku bixebetin û bi heqê xwe, bi zanîna xwe têkevin zanîngehê, bersîvên pirsan didizin, mamoste bersîvan difroşin.
Xwendevan ji dêlî ku dersên xwe bixebitin û dîplomayê heq bikin, diçin Qibrisê ya jî ji zanîngeheke din bi peran dîplomayê dikirin.
Ji dêlî ku şufêriyê baş fêr bibe, qaîde û qûralên trafîkê bielime û dû ra ehliyetê bigre, bi bertîl û rişwetê, bi peran ehlieytê dikire û dû ra jî dibe qatilên çend kesan.
Ji dêlî ku bi ked û xebata xwe bibin sporciyên baş , ji Afrîkayê bi çend qurişan, çend feqîran dikirin û ala tirk li sînga wan dixin û bi vî hawî meselê hel dikin.
Yanî sextekarî, tembelî, bêxîretî ketiye hestiyê wan.
Ji dêlî ku xwe biguherînin, xwe biwestînin û ilim û îrfan fêr bibin, bi ked û xebata xwe îcadan bikin, malên îcadên xelkê kopya dikin.
Ji dêlî ku bibêjin weleh em nezan û cahil in, dibê em ji vê nezaniy û cahiliyê xelas bibin û ji bo vê yekê jî dibê em gavan bavêjin, dibêjin dijminên tirkan pir in, yên ji me hez nakin nahêlin em bi pêş kevin.
Kurro kê bi destê we girtiye, gava meriv bixwaze xwe biguherîne kes nikane bi meriv bigre. Bi xwedê ji bo ku hûn xwe biguherînin, hûn medenî bibin çi ji destê dinya û alemê tê dike, lê hûn guhertinê û pêşketinê qebûl nakin.
Hûn carê fêrî tiraliyê, fortên vala, derewan, diziyê û sextekariyê bûne û naxwazin xwe biguherînin.
Hûn miletekî cahil, paşdamayî, faşîst û êrîşkar in. Hûn ancax êrîşî cîniyan û koreyiyan bikin, hûn fêrî lînckirinê bûne.
Hûn ancax, bikujin, hilweşînin, wêran û talan bikin. Kultura we ev e. Ji berê û ber da karê we ev e û ev bû ye. Hûn bêyî kuştin û talankirnê tiştekî din nizanin. Hûn wek qertel û sîsarkên ser berata ne, we tim xelk kuştine, mal û milkên wan talan kirine û dû ra li ser rûniştine. Hûn bi vî hawî bûn xwedî wealt.
Hûn ji berê û ber da rêbir û talankar in. Û ya xerab hîn jî hün naxwazin dev ji vê berdin û bibin civeteke pêş ketî û medenî.
Belkî ji sedî dehê xwendevanên li Tirkiyê zanîngeh qedandine bi îngilîzî, bi zimanekî biyanî nizanin. Heta bi tirkî jî rindikî nizanin. Ji sedî dehê mezûnên zanîngehan nizanin kartekê, nameyekê rast binivîsin, ferqa herfên biçûk û mezin nizanin. Li gorî Ewrûpayê zanîn wan ya giştî ne di mestewa zarokên mekteba destpêkê ne.
Li dinyayê welatê herî bêtir diziyên akademîk lê dibin Tirkiye ye, piraniya tezên profesorên tirk dizî ye û kêm xweşikî kes bi îngilîzî dizane.
Yanî navî giran warî wêran e.
Li Ewrûpayê tu qîmeteke dîplome û ehliyetên Tirkiyê tuneye, herkes dîplome û ehliyetên tirk sexte, bêqalîte û val qebûl dike.
Lê li gel vê cahilî, paşdemayî û prîmîtîviya we ya îdeolojîk, fikrî û sosyal jî di çavên gelek kurdan da hûn pir mezin in…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar