Sebra me bi hev dihat...

Ji do da ye ez sêwî me, xanim do çû welêt û ez di binê xênî da tik û tenê hîştim. Li gel ku du xortên wek şêran jî li mal in, lê dîsa jî ez xwe bêkes û bi tenê his dikim.
Sebra me bi hev dihat...
Nuha wek çûkê di hêlînê da bi tenê me...
Xanimê pênc hefteyan li Qerejdaxê li gundê Malwêrîn, li ba dê û bavê xwe, di nava koma xwişk û birayên xwe û bi sedan zorokên wan da bide lotikan û dilê xwe yê xerîb hinekî şa bike.
Û ezê jî bi tenê di binê kusêxê xênî da ji xwe ra xewn û xeyalan bibînim.
Û helbet bi çar çavan li bende roja hatina wê bim. Şîv e, şevîn e, paqijî ye, hertişt ket hustuyê min feqîrî.
Jin xemil û şahiya malan e, mala bê jin wek hucreyeke zinadanê ye. Jiyan bê jin qet ne xweş e.
Ev pênc hefte ewê çawa derbas bibe ez nizanim. Tiştê ez zanim ewê pir zor be û weselam…

XXX
Sabahattin Korkmaz Kak Zinar wisa xwanê dike, gotin û peyv kîfayetê nakin; ancax Mamoste Nûjen bi zimanê xêzika rewşa te tarîf bike Smiley smile Ez wisa bawer dikim ku tu ne edebiyatê, ne jî ji bo ku gunehê hinekan bi xwe bînî edebiyatê dikî. Tu heqîqeta halê xwe dibêjî. Ku ew jî wefadari ye; hevalti û emekdari ye. Ya rast mirov Xwedê çavê te li rê nehêle.

Sabahattin Korkmaz Kek Zinar, Mamoste Nûjen û hemû kurdên xerîbiyê beyanî baş Smiley smile Nuha li Diyarbekir siet 08-e. Peyama min ya êvarê nîvco hatiye (ez jî nizanim çewa bû). Min ê gotiba, di dewra îro de hewqas wefadarî, hezkirin û romantîzm ya navbera jin û mêra, ancax di edeba kilasîk û rêze-fîlman de mabe. Ji wê bonê jî Kek Zinar nimûna centîlmeniya mêrê kurd e. Hêjaye ku peykelê wî were çêkirin Smiley smile Heta wê çaxê divê Mamoste ji xêzikan rismekî wî bikşîne. Bila dunya alem bi wefadariya zilamê kurd bi hese...

XXX
Zinarê Xamo Kekê Sabahattîn, bi van gotinên xwe yên munewer û heqzan te ez him xistim bin barekî giran û him jî gelkî dilşa kirim. Hezar carî mala te ava be…
Wek di gelek warên din da, di warê evîndarî û wefadariyê da jî heta ji min tê ez dilê xwe sansûr namkim, tiştê difikirim û rast dibînim dibêjim. Bi gotineke din didim dû dilê xwe…
Heta ku mimkûn be ez hestên xwe naxim bin emrê temenê(umrê) xwe…
Ez merivekî dînê azadiyê û wekheviyê me, baweriya min ew e civata jin û evîn lê ne azad be ew civateke paşdamayî ye, heq, huqûq û edalet lê tuneye.
Rast e, avantgarsîstên civatan xort in, lê carnan hin kal û pîr jî dikanin hebin…) Civata ya henekê xwe bi wan dike ya jî dibêje dîn e…
Spas ji bo van gotinên te yên qedirzan û edîbane…

XXX

Sabahattin Korkmaz Kek Zinar heger ev diyalog bi vî awayî dom bikin, dikare eserek edebî jî jê derkeve. De ka em lê binihêrin...Çîçero heye, yek ji damezrênerê bingeha hiqûqa Anglo-Saksonê ya Romayê ye. Dadwerekî Hiqûqa Romayê yê navdar e. Wexta ku dixwaze têkeve siyasetê (wê çaxê emrê wî di ser 70-yan de ye), hampe û muxalîfên wî, wî bi kalbûnê (dibên "enerjiya wî qediyaye, bi vê kalîtiyê nikare tu karî bike" ) îtham dikin. Ew jî li ser rewşa xwe û îthamên muxalîfan rûdinê kitêbekî bi navê "kalbûn/extiyarî" dinivîse û digihîjîne hilbijartinan. Çîçero di vê kitêboka xwe ya bi hecim piçûk belê bi naveroka xwe gelekî dersdar de, muqayesa dewrên emir yên zarotî, xortanî, emrê navîn û extiyariyê dike. Ferq, awantaj û dezawantajên navbera dewrên emir li ber çavan radixe. Ya rast wexta ku mirov vê kitêboka Çîçero dixwîne, ya ku ewil di serê mirov de derbas dibe, mirov dibê "xwezil rojekî zûtir ez jî extiyar bibûma." Hewqas ku di hêla sebr û metanetê, aqlê-selîm û tahma hilanîna heyatê de tiştên hêja dibêje. Încar mirov li zewacên nuha yên "mehane" yên bêwefa, "leyîstok" û tije travma (te ku dî zewicîne, hîna sal di ser de derbas nabe hev berjîdane) dinihêre, rûmeta kalê wekî Çîçero û arîstokratê kurda kak Zinarî baştir tê fahmkirin (bi min heger tecrûbe û kemalbûn hebe, extiyarî bi xwe arîstokratbûn e!). De încar kerim bikin, mîkrofon û ^qelem ya we ye Smiley smile

XXX

Zinarê Xamo Kekê Sabahattîn, her ku diçe tu barê min girantir dikî. Ezê nikanibim ji bin rabim.
Te bi numûneya fîlozof û siyasetmedarekî wek Çîçero mezin îşê min pir zor kir.
Wek tu jî dizanî Çîçero di gelek waran da, li ser gelek tiştên cuda gelek gotinên hêja kirine. Û her wisa li ser kalîtî û pîrîtiyê jî.
Lê madem te ji Çîçero numûne da, ez jî numûneykê ji wî bidim.
Çîçero li ser kalîtiyê gotiye:
”Çar sebebên kalîtiyê xerab nîşan didin hene. Yek, kalîtî meriv ji kar û barên însanî bi dûr dixe. Dudu, beden zeîf dibe. Sisê, însan hema hema ji hemû zewqan dûr dimîne. Û ya çaran jî meriv nêzî mirinê dibe…”
Vana hemû rast in. Lê kalîtî(îxtîyarî) tu carî hestên însanî, yanî baweriyê, hezkirinê, nefretê nakuje.
Di kalîtiyê da porê meriv sipî dime, çermê eniya meriv diqermiçe, lê belê hestên meriv, baweriya meriv jî wek çermê eniya meriv naqermiçe.
Loma jî meriv dibêje dil heye taqet tuneye; kalîtî taqetê kêm dike, lê belê dil û evîna dil kêm nake…
Ew nikane bi dil û bawriyê…
Netîce, bi baweriya min kalîtî û pîrîtî ji temen bêtir girêdayî biryara însên e, însan kînga bibêje ez kal im(îxtîyar) im wê demê kal e.
Îcar ji ber ku min hîna biryara xwe nedaye ku ez ”kal” im, loma jî tim wek xortekî 20 salî aktîv im, dixebitim, li hemberî neyar û îşxala welatê xwe micadelê didim û wek xortan diwêrim hestên xwe û fikrên xwe jî bibêjim…