Li Tirkiyê tu karekî kurdan bi pîrozkirina 1ê Gulanê û bi çepên tirk ra tuneye.

Li Tarabzonê bi hezaran tirkên nîjadperest û faşîst bi ço û kêran êrîşê kurdan kirin û xwestin wan lînc bikin. Nehîştin milet 1ê Gulanê bi rehetî pîroz bikin. Alên wan ji wan û heta ji pûlisan stendin û şewitandin. Li Tarabzonê dikanîbû bi sedan însan werin kuştin. Min tevayiya bûyeran taqîp nekir, lê li Stenbolê, Anqerê û li gelek derên din jî bûyerên mezin qewimîn û bi sedan însan birîndar bûn.
Bûyerên qewimîn helbet ne tiştekî nuh û serprîz e, tirk û pûlisên tirk her sal eynî tiştî dikin. Lê kurd dersa xwe nagrin û biaqil nabin.
Bi baweriya min li Tirkiyê, li bajarên tirkan tu karekî kurdan bi pîrozkirina 1ê Gulanê û bi tirkan ra tuneye. Dibê kurd li Tirkiyê bi çepên tirk ra hol nebin û gelê xwe najon ser mirinê.
Ev êrîş jî nîşan didin ku em û tirk nabin dost û bi hev ve nazeliqin. Em nikanin bi hev ra bijîn. Em çi bikin jî ew me kurdan neyar dibînin û di her fersendê da êrîşî me dikin.
Em ”reş ew spî”, yanî em du qewmên cihê ne. Dibê ev rastî were qebûlkirin. Lê hin kurdên dixwazin bi zor xwe bi tirkan ve bizeliqînin. Meriv bi zor nikane du miletan bike dostên hev, bi hev ve bizeliqîne. Çare dibê kurd li welatê xwe, li Kurdistanê bibin xwedî desthilat, bibin xwedî dewlet.
Ev siyaseta PKKê ya şaş ya partiya tirk û kurdan ya Tirkîyetiyê rojekê ewê bibe sebebê qetlîameke mezin. Ji ber ku kurd li Tirkiyê di nava keriyên guran da ne.

XXX
Hin kurdan bi Kurdistana serbixwe û yekbûyî destpêkirin û hatin li demokratik Turkiye hesilîn. Gunehê min bi wan tê. Çi kesên rebin in.
Lê hafiza civatê jî ya masiye ye, qet tiştek nayê bîrê…