Ev du roj in serokê Kurdistana Federe Mesûd Barzanî li ser
vexwendina serokê Emerîka Obma ya resmî li Washîngtonê ye.
Serok Barzanî berî çûna xwe ya Washîntonê bi çend rojan bi hemû partî û serokên kurdan ra civînek çêkir û dû ra jî çû Silêmaniyê ba Celal Talabanî. Ev jî tê wê maneyê ji bo daxwaza Kurdistana serbixwe kurd bi tifaq in û li hev in. Ev pir û pir muhîm e. Tifaq hebe hertişt mumkûn e.
Li Silêmaniyê bi Talabanî û bi hemû lîderên YNKê ra rûnişt û di heqê programa xwe ya Emerîka da agahdarî da wan.
Tê gotin di dosyeya Barzanî da serxwebûna Kurdistanê, operasyona Mûsilê, şerê bi Daîşê ra , firotina petrolê, têkiliyên bi Bexdayê ra û gelek meselên din yên muhîm hene.
Serok Barzanî berî çûna xwe ya Washîntonê bi çend rojan bi hemû partî û serokên kurdan ra civînek çêkir û dû ra jî çû Silêmaniyê ba Celal Talabanî. Ev jî tê wê maneyê ji bo daxwaza Kurdistana serbixwe kurd bi tifaq in û li hev in. Ev pir û pir muhîm e. Tifaq hebe hertişt mumkûn e.
Li Silêmaniyê bi Talabanî û bi hemû lîderên YNKê ra rûnişt û di heqê programa xwe ya Emerîka da agahdarî da wan.
Tê gotin di dosyeya Barzanî da serxwebûna Kurdistanê, operasyona Mûsilê, şerê bi Daîşê ra , firotina petrolê, têkiliyên bi Bexdayê ra û gelek meselên din yên muhîm hene.
Ev ziyareta serokê Kurdistanê ya Washîngtinê pir mihîm e û
ji bo hemû kurdan dîrokî ye.
Tê gotin ku ji maddeyên di dosya serok Barzanî da yek jî îlankirina serxwebûna Kurdistanê ye. Serok Barzanî di vê ziyareta xwe da bi rengekî pir vekirî ewê daxwaza serxwebûna Kurdistanê deyne ber Obama.
Ji bo daxwazeke wiha îro dema herî musaîd e. Piştî şerê li hemberî Daîşê û liberxwedan Kobanê, Şengalê û herêmên din li cîhanê li hemberî kurdan sempatî û pirştgiriyeke mezin çêbû. Ev cara pêşî ye li Xerbê ji bo kurdan û serxwebûna Kurdistanê sempatî û piştgitgriyeke wiha xurt peyda dibe. Dibê kurd vê piştgiriya derve baş bikar bînin.
Heger li başûr kurd ewê serxwebûnê îlan bikin ji nuha baştir tuneye, dibê meriv bi derengî nexe. Meriv nizanane di pêşrojê da çi dibe. Rewş dikane di eleyhê meda biguhere. Loma jî dikane sibe dereng be.
Heta nuha Emerîka bi sempatî li daxwaza kurdan ya serxwebûnê nedinêrî, tim dixwest Îraq perçe nebe û kurd di nava Îraqê da bimînin.
Lê piştî êrîşên Daîşê ser Şengalê, Kobanê û herêmên din yên Kurdistanê û piştgiriya tirkan û ereban ya bi Daîşê ra Emerîka gav bi gav dev ji vê siyaseta xwe ya “yekîtiya Îraqê” berda û li hemberî daxwaza kurdên başûr ya serxwebûnê piçekî nerm bû.
Di vê nermbûna Emerîka da ne tenê êrîşên Daîşê, lihevnekirina şîî û suniyan û bêbaweriya tirkan û ereban jî roleke mezin lîst.
Emerîka bi tecrûbeya salan dît ku bawerî bi ereban, tirkan û farisan nayê, li herêmê mitefikekî ji kurdan saxlemtir tuneye. Tirk, ereb û faris li herêmê tim xwedî ajandeyên veşartî(bi dizî) ne. Emerîka ev yek di praktîkê da bi caran dît û carnan jî li ser gelkî buha rûnişt.Van tecrûbeyên Emerîka yên bi ereb, tirk û farisan ra li ser guhertina siyaseta Obama tesîreke mezin kir. Çmkî Oba jî fêm kir ku li Rojhilata nêz û navîn mitefikê herî saxlem û pëbawer tenê kurd in.
Çendakî berê Kongreya Emerîka li gel nerazîbûn û mixalefeta hukûmeta Îraqê jî biryara alîkariya çekan ya bi kurdan girt. Heta nuha Emerîka rasterast çek nedida kurdan, dida Îraqê û îraqê jî hinek çekên herî sivik û ew jî gelkî bi derengî dida kurdan.
Lê nuha ev duserîtî ji ortê rabû, Emerîka êdî çekan ewë rasterest bide kurdan. Ev biryara Kongrê bi xwe jî sinyala piştgiriya serxwebûna Kurdistanê ye. Çimkî êdî Bexda ji ortê derket.
Bexda him ji vê biryara alîkariya bi kurdan ra û him jî ji ziyareta Barzanî ya Emerîkayê pir nerehet e. Lê tiştekî bikin jî tuneye, êdî bêçare ne.Bexdayê jî êdî fêm kiriye ku bi kurdan ra hatine dawiyê riyê, îlana Kurdistana serbixwe nêz e.
Piştî Kurdistana başûr ewê dor were Sûriyê û Tirkiyê û Îranê jî. Ya muhîm Emerîka û Ewrûpa carê werin vê nuxtê û tirsa tirk û ereban ji ser xwe bavêjin.
Bi hêviya serokê Barzanî bi mizgîniyê Kurdistana serbixwe vegere. Min berê jî gotibû, ecela me tuneye, bîna me kurdan fireh e, me hewqas sal pa, emê çendakî din jî bipên. Bira avis be bira bi derengî be...
Tê gotin ku ji maddeyên di dosya serok Barzanî da yek jî îlankirina serxwebûna Kurdistanê ye. Serok Barzanî di vê ziyareta xwe da bi rengekî pir vekirî ewê daxwaza serxwebûna Kurdistanê deyne ber Obama.
Ji bo daxwazeke wiha îro dema herî musaîd e. Piştî şerê li hemberî Daîşê û liberxwedan Kobanê, Şengalê û herêmên din li cîhanê li hemberî kurdan sempatî û pirştgiriyeke mezin çêbû. Ev cara pêşî ye li Xerbê ji bo kurdan û serxwebûna Kurdistanê sempatî û piştgitgriyeke wiha xurt peyda dibe. Dibê kurd vê piştgiriya derve baş bikar bînin.
Heger li başûr kurd ewê serxwebûnê îlan bikin ji nuha baştir tuneye, dibê meriv bi derengî nexe. Meriv nizanane di pêşrojê da çi dibe. Rewş dikane di eleyhê meda biguhere. Loma jî dikane sibe dereng be.
Heta nuha Emerîka bi sempatî li daxwaza kurdan ya serxwebûnê nedinêrî, tim dixwest Îraq perçe nebe û kurd di nava Îraqê da bimînin.
Lê piştî êrîşên Daîşê ser Şengalê, Kobanê û herêmên din yên Kurdistanê û piştgiriya tirkan û ereban ya bi Daîşê ra Emerîka gav bi gav dev ji vê siyaseta xwe ya “yekîtiya Îraqê” berda û li hemberî daxwaza kurdên başûr ya serxwebûnê piçekî nerm bû.
Di vê nermbûna Emerîka da ne tenê êrîşên Daîşê, lihevnekirina şîî û suniyan û bêbaweriya tirkan û ereban jî roleke mezin lîst.
Emerîka bi tecrûbeya salan dît ku bawerî bi ereban, tirkan û farisan nayê, li herêmê mitefikekî ji kurdan saxlemtir tuneye. Tirk, ereb û faris li herêmê tim xwedî ajandeyên veşartî(bi dizî) ne. Emerîka ev yek di praktîkê da bi caran dît û carnan jî li ser gelkî buha rûnişt.Van tecrûbeyên Emerîka yên bi ereb, tirk û farisan ra li ser guhertina siyaseta Obama tesîreke mezin kir. Çmkî Oba jî fêm kir ku li Rojhilata nêz û navîn mitefikê herî saxlem û pëbawer tenê kurd in.
Çendakî berê Kongreya Emerîka li gel nerazîbûn û mixalefeta hukûmeta Îraqê jî biryara alîkariya çekan ya bi kurdan girt. Heta nuha Emerîka rasterast çek nedida kurdan, dida Îraqê û îraqê jî hinek çekên herî sivik û ew jî gelkî bi derengî dida kurdan.
Lê nuha ev duserîtî ji ortê rabû, Emerîka êdî çekan ewë rasterest bide kurdan. Ev biryara Kongrê bi xwe jî sinyala piştgiriya serxwebûna Kurdistanê ye. Çimkî êdî Bexda ji ortê derket.
Bexda him ji vê biryara alîkariya bi kurdan ra û him jî ji ziyareta Barzanî ya Emerîkayê pir nerehet e. Lê tiştekî bikin jî tuneye, êdî bêçare ne.Bexdayê jî êdî fêm kiriye ku bi kurdan ra hatine dawiyê riyê, îlana Kurdistana serbixwe nêz e.
Piştî Kurdistana başûr ewê dor were Sûriyê û Tirkiyê û Îranê jî. Ya muhîm Emerîka û Ewrûpa carê werin vê nuxtê û tirsa tirk û ereban ji ser xwe bavêjin.
Bi hêviya serokê Barzanî bi mizgîniyê Kurdistana serbixwe vegere. Min berê jî gotibû, ecela me tuneye, bîna me kurdan fireh e, me hewqas sal pa, emê çendakî din jî bipên. Bira avis be bira bi derengî be...
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar