Hevkariya mirîşkê û mangê

Mirîşk çû ba manga li mêrgê diçêriya û jê ra got:
-Xwişka mange, heger ez hevkariyeke pir baş pêşniyarî te bikim, tu yê qebûl bikî?
Mang e hinekî fikirî û dû ra got:
-Kerem bike, bibêje, hela ez binêrim pêşniyara te çi ye..
Mirîşkê dest bi îzaha pêşniyara xwe kir, got:
-Ezê hêka bikim û emê herdu jî li karê derkevin. Tu îşê xwe ji tiştekî din nîne û qet li netîceyê nefikire...
Hîn mange û mirîşkê dipeyivîn, qesabekî kêr di dest da hat ba wan û ji mangê ra got:
-Manga delal, temam e, wexta çêkirina suncuqê bi hêk hat. Ji kerema xwe ra serê xwe dirêj bike...
Bi vê gotina qesab ra hişê mangê hat serî. Bi matmayî ji  mirîşkê ra got:
-Xwişka mirîşk, wisa xuyaye ev havkarî ewê li ser min pir buha mal bibe...
Mirîşk bi zindiqî keniya û got:
-Erê rast e, ewê li ser te buha rûne. Lê belê armanca me xizmet e, emê sunciqên bi hêk bi însanan bidin xwarin. Tu sakîn be û xwe teslîmî qesab bike, li dawiya hevkariya me jî nefikire. Ewê baş bibe…
Û qesap(qesêp) kêra xwe avêt ji hustuyê mangê da….

XXX

Pisikekê bela xwe di mişkan da bû, kîjan mişkî  serê xwe ji qulikê derxista xwe çindî ser dikir û dixwar.
Rojekê mişk li hev kom bûn û li ser rêyên xelasbûna ji pisikê bi hev şêwirîn, fikrên xwe ji hev ra gotin. 
Ji her serî dengek derdiket, her mişkekî tiştek digot. Dawiya dawî mişkekî xort got, bi baweriya min ya herî baş em zengilekî têxin hustuyê wê. Gava zengil di hustu da be emê bi hatina wê bihesin û birevin qulikên xwe.
Hemû mişkan pêşniyar baş dîtin û jê ra li çepikan xistin. Gotin pêşniyareke pir baş e.
Mişkekî kal di quncikekî tarî da rûniştibû, got:
-Pêşniyar pir baş e rast e. Lê pirsek serê min tevlihev dike. Ji nava me kî ewê here zingil têxe hustuyê pisikê?