Di ser heqê xwe da dibê meriv xwe pîs jî neke

Deynê meriv li yekî be, meriv heqê xwe jê bixwze heqê meriv e,
ne sûc e, ne qebhet e.
Ne rast e meriv di ser deynê xwe da ji deyndarê xwe ra şalûziyan jî bike,
here dest û nigê wî.
Di ser heqê xwe da gava meriv here dest û nigê deyndarê xwe,
ji bo ku wadeyekê bide meriv,
ya jî çend qurişan têke mista meriv şermeke mezin e.
Meriv deynê xwe wek camêran û bi mêranî dixwaze.
Çimkî meriv xwediyê heq e,
ji ber ku deynê xwe nade neheq e.
Di ser denyê xwe da dibê meriv xwe pîs jî neke.
Ne meriv, dibê deyndar hustuyê xwe xwar bike
û li ber meriv bigere,

XXX

Însan babet babet in,
hinek xweş dinivîsin,
Hinek nizanin binivîsin.
hinek xwes dipeyivin,
hinek nizanin bipeyivin.
Hinek pir kêrhatî ne,
hinek pir bêkir in.
Hinek xwedî huner û marîfet in,
hinek bêberhem û bêmarîfet in.
Hinek bêrû û adî ne.
Hinek rastgo û bi fedî ne.
Hinek pir mêr in, pir camêr in
hinek pir tirsonek in û necamêr in.
Însan babet babet in, bi jimartinê dawî nayê,
Çimkî naskirina însan ne hêsaye li vê dinyayê…

XXX

Derdê kurdan nayê kişandin, ne yek ne dudu ye. Carnan meriv dixwaze demekê guhê xwe û çavê xwe ji her tiştî ra bigre, ne bibîne û ne jî bibihîze. Demekê kor, kerr û lal bijî...
Bi xwedê heta em wiha bindest bin, wek xelkê ne xwedî dewlet bin, emê tim û tim benîştê devê dîna bin.