Ma ez kîjanê bibêjim ku

Xoce Nesredîn rojekê dîsa kerê xwe yê meşhür biriya mazatê û xwestiye ji derdë wî xelas bibe.
Cambazek hatiye, li dora ker çûye hatiye, vir da wê da lê mêzekiriye û ji Xoce ra gotiye:
-Xoce, ma tu kêmasî û qusûreke kerê te heye?
Xoce devë xwe kiriye guhê ker û gotiye:
-De ka bibêje ez kîjan qusûra te bibêjim mêro!
Rewşa serokkomarê Tirkiyê Erdogan jî dişibe vê mesela kerê Nesredîn xoce, meriv êdî nizane qala kîjan qusûr û zirzopiyên wî bike.
Do di kongereyekê da efendî xwedêgiravî xwestiye pesnê esnaf û senetkaran bide. Lê berbatî çêkiriye, wiha gotiye:
”Di medeniyeta me da, di ruhê me yê millî û medenî da esnaf û sinetkar dema hewce be leşker e, alperan e, şehîd e, gazî ye, qehreman e. Dema hewce be polîs e û esayişê tesîd dike, hakim e, hekem e, bekçiyê mehelê ye….”
Nuha de werin vî kerî di vî buhurî ra derbas kin!
Li hemberî axaftineke wiha berradayî, cahîlane û hewqasî faşîzan, ji serî heta dawî gotinên nîjadperest meriv nizane çi bibêje…
Axaftineke wiha bêmistewa û faşîzan ancax siyasetmedarekî tirk dikane bike.