Dismal

Ez do bi tesadufî rastî vê şiîrê hatim. Navê nivîskarê wê Atalay Demircî ye. Kurd e, ne kurd e ez nizanim, dikane tirk be. Lê
Şiîreke xweş e, qala zarokên me dike. Qala xurûr û dismalfiroşiya wan ya li kuçe û kolan dike.
Zarokên dismalfiroş ji gelek siyasetmedarên me yên bi hêl û mêl gelkî bi xurûrtir in, perê belaş û sedeqeya kesî qebûl nakin, dixwazin bi keda eniya xwe bijîn.
Bi hêviya hûn jê hez bikin û xwediyê wê jî bibîne.

Dismal
Bi ruyê xwe yê qilêrî, lê xweşik got:
-Keko tu dismala nakirî?
Min got:
-Na. Sax be, sax be, ya min heye.
Bi dengê xwe yê lerizokî got:
-Tişt nabe, tu yê dû ra bikar bînî.
Min got:
- Baş e, ka yekê bide.
Min pere dirêj kirê, kêfxweş bû.
Min got, ”bira dismal bimîne ”, xeyidî. Got:
-Ez tiştekî wiha qet qebûl nakim. Ez ne parsek im.
Min got:
-Baş e, neqehere.
Min dismal ji desta girt û jê pirsî:
-Navê te çi ye?
Got ”Mûrad”. Mûrad e, lê heval dibêjin ”Zirav”, ji ber ku hinekî zeîf im, ji bo wê…
Min got:
-Ma diya te, bavê te tuneye?
Got:
-Nizanim, qey heye. Min qet nedît ku…
Min got:
-Baş e tu li ku dijî?
Got ”li her derê”, him jî bi ken…
Min got:
-Çawa yanî li herderê?
Got, “ez wek we xwe sînor nakim” û tiqînî pê ket.
Ne neheq bû jî yanî…
-Tu van dismalan ji kê distînî?
-Ji apê Mihemedê bi rî(bi rih).
-Heba wan bi çuqasî dide te?
-Bi dusedûpênceyî.
-Baş e serê dismalê tu çuqasî qezenc dikî?
-Immm…Dusedûpêncî.
Min bi hawakî matmayî got:
-Ê çawa dibe, ma apê Mihemed qey ji te qet pera nagre?
Hinekî bi qahr li ruyê min nêrî:
-Hûn ji xwe tim wiha ne, hûn ji çêyiya bêhemberî fêm nakin…
Min got ”çima?…” Îzah kir:
-Carê xwişkek(xwengek)digriya. Min got hekê tu dismala nakirî? Bi hêrs ji min ra got, ”ji vir biteqize !” Lê weleh minê nefrota wê. Ji bo ku hêsirên çavên xwe pak bike min dismal dirêjî wê kiribû. Fêm nekir... Lê min dîsa jî bi dizîka kir çentê wê…
Min got baş e, heger ez bixwazim hewcedariya xwe ya dismalên salekê ji te bikirim, yanî li ser hev, ma dibe?
Serê xwe bi vî alî û wî alî da li ba kir û got:
”Na nabe, nabe!...”Wê demê tu yê hemû rojên min bikirî.
Yên firotinê tenê dismal in keko.
Rojên min bihêle, bira ji min ra bimînin…”

Atalay Demîrcî
Werger ji tirkî: Zinarê Xamo