Dibê em xwe nexin dewsa zarokan û bi şekirekî qulpik şa nebin

Ji teref Erdogan da bilêvkirina navê Kurdidistanê helbet muhîm e, lê ne qebûlkirina azadiya kurdan e, tenê qebûlkrina rastiyeke coxrafîk, dîrokî û sosyolojîk e.

Yek navê meriv hilde ne çêyiyek û tiştekî pir mezin e, dibê meriv qebûlnekirina heta nuha rexne bike.
Îran ji berê û ber da ye navê Kurdistanê înkar nake, bilêvdike. Lê vê yekê kurd azad nekiriye.

Îraq ji destpêka avabûna xwe da ye hebûna Kurdistanê înkar nake, lê vê yekê rê li ber serîhildanên kurdan û qetlîama Helepçeyê negirt.

Dewleta tirk berê digot kurd tunene, loma mafê we jî tuneye. Nuha dibêje hûn "henin, lê mafê we nadim.

Heger 90 sal xebat û milyonek şehîd tenê navê welatê me bi tirkan dabe qebûlkirin û em viya wek şoreşeke mezin bibînin, gelo ji bo azadiya me çend sal lazim e?

Tu tişt, tirk jî têda, ne mimkûn e wek xwe bimîne, neguhere. Helbet piştî 50 sal xebata siyasî û çekdarî tirk ewê bibêjin Kurdistan. Xelkê bi ribêvê xebatê welat rizgar kirine. Em hîn bi qebûlkirina navê welatekî din(li gorî Tirkiyê), navê statuyeke qanûnî dilşa dibin.

Erê qebûlkirina navê Kurdistanê muhîm e, lê ne tiştekî pir jî mezin e, Erdogan navê welatekî din girtiye devê xwe yê mubarek, ne Kurdistana xwe. Kurdistana wî hîn tuneye.

Esas heger kurdên başûr hinekî cesûr bûna û ji ber tirkan hewqasî danexwarana tirkan ji zûda gotibûn Kurdistana Federe ya jî Kurdistana Îraqê bikar anîbûn.

Em tim ji înkara tirkan gazinan dikin, lê qet dereceya israra xwe nakin. Gelo me çiqas israr kiriye?

Hertişt du aliye, wan di înkarê da înat, me ji bo qebûlkirinê zêde israr nekiriye.

Erdoganê do li Diyarbekrê got, "Kurdistana bakurê Îraqê", lê li Tirkiyê hîn hebûna miletê kurd qebûl nake, hîn dibêje yek milet.

Kurd bi qeweta xwe nizanin, qeweta xwe biçûk û ya tirkan jî PIR mezin dibînin. Ev jî dibe sebebê hustuxwariyê.

Di şerda jî, di siyasetê da jî cesaret û desthilanîn tim baş e, fereca xêrê ye, tim meriv li karê ye. Û tirsonekî û hustuxwarî jî tim zirar e.

Îspata vê tirk in, tirk ji ber ku teslîm nabin, ji ber ku natirsin, loma jî ev 90 sal e nehîştine Kurdistan çê bibe.

Loma jî bi milyonan kurd kirine tirk. Loma jî serokê Kurdistanê xwe li Amedê mîvan û Erdogan jî xwediyê Amedê dibîne û ji bo destûrdana hatina Amedê sipasî Erdogan dike.

Serokê miletekî ku welatê wî di bin îşxalê da ye çawa dikane sipasî dijminê xwe bike ji bo ku ew vexwendiye bajarekî welatê wî?
Ev çi hest e, çi siyaset e?

Rast e dibê meriv aliyê tije yê qedehê bibîne, lê dibê meriv aliyê vala jî wek tije qebûl neke.

Ji dêlî ku em hin gavên hukûmeta AKP-ê yên pir biçûk zêde mezin bikin, dibê em nedana mafên xwe yên netewî wek neheqiyeke mezin bibînin û viya derxin pêş.

Xelkê welatê me ji me stendiye, hebûna me qebûl nakin, 10 hezar însanên me rehîn girtine, bi hezaran keç û xortên me kuştine, em bi şekirekî wan yê qulpik şa dibin.

Dibê em xwe nexin dewsa zarokan, bi şekirekî, bi lîstokek McDonaldsê şa nebin û nexapin…