Dibê em dev ji neyartiya hev berdin

Rewşeke pir seyr li ortê heye.
Dema Kemal Burkay, Îbrahîm Guçlu ya jî yekî din dibêje ”dewleta tirk PKK ava kiriye û Abdulah Ocalan merivê dewleta kûr û Eregenekonê ye, Ergenekon naxwaze şerê çekdarî raweste” û gelek heqaret û îthamên wih û yên ji van girantir li PKK-ê, KCK-ê û Ocalan tên girtin dibêjin ev rexneye, însan fikrên xwe dibêjin, dibê meriv neqehere…

Lê gava PKK û KCK bersîvê dide van kesan, gava ew ji wan ra dibêjin, ”esas hûn ajanên dewletê ne”, ev dibe êrîşkarî û tehdît.

Muhsîn Kizalkaya bêyî ku qala gotinên Guçlu û Burkay bike, hela wan ji PKK û Ocalan ra çi gotine, tenê gotinên Karayilan rexne dike û dibêje, ji ber ku çekên Burkay tuneye loma PKK jê natirse û wî tehdîd dike…

Ev rexeneyek ne rast e, dibê meriv ji herdu aliyan ra jî bibêje, bi hawakî medenî hevûdu rexne bikin, lê hevûdu bi ajantiyê û bêşereftiyê îtham nekin.

Ma heger Guçlu û Burkay eynî tişt ji Kizilkaya ra bigotana, gelo Kizilkaya ewê çi bigota û bersîveke çawa bida wan?

PKK-ê buguman gelek şaşî kirine, li hemberî hevalên xwe û li hemberî hêzên din şîdet bikar aniye, kurdên welatparêz kuştine. Ev rast e û dibê dema ciyê wê hat meriv li ser raweste û rexne bike.

Lê platform û ciyê vê minaqeşe û giliyê vê meselê ne dewleta tirk e, ne medya tirk e. Dibê meriv viya bibîne…

Dewlet û medya tirk naxwaze kurd nêzî hev bibin, her nêzbûn û tifaqeke nabêna hêzên kurd da dewletê û medyayê nerehet dike.

Loma jî nuha weke ku ji xwe ra xezîneyek dîtibin gav û saetê Burkay li dijî PKK-ê û Ocalan didin peyivandin û bi vê riyê agirê fîtene û fêsadiyê gur dikin.
Dibê em kurdên başûr ji xwe bikin numûme, wan jî bi salan bi hev ra dijminatî kir, û bi sedan însan ji hev kuştin. Lê dawiya dawî dîtin ku ev ne tu rê ye, loma jî dev ji neyartiya hev berdan û destên xwe dan hev û li hemberî dijmin bûn yek.

Bi xêra wê tifaqê biser ketin û bûn xwedî statuyeke siyasî. Ne ew tifaq ba, ne Emerîka û ne jî cîhanê alîkariya wan dikir.

Dibê em jî wisa bikin, dawiya dijminatiyê nayê, em mecbûr in li hev bikin, wan mesleyên gelek nexweş û bi êş li dû xwe bihêlin.

Dibê Burkay, Guçlu, Kizalkaya û kesên din jî wiha bifikirin, dibê hay ji fêsadiya tirkan hebin û bi gotinên xwe tifaqa kurdan xera nekin û kêfa dijmin neynin.

Ji dêlî minaqeşekirina van meselan, dibê Burkay weke rîsipyekî kurdan, weke siyasetmedarekî xwedî tecrûbe hêzên kurd topî ser bike, daxwzên kurda yên netewî gav û saetê bîne rojevê û bi bîra hukûmetê xe.

Ne ku her mijara wî PKK be.
Baş e ji vê hukûmetê ji bo kurdan çi dixwaze, dibê di telewîzyona da wê minaqeşe bike. Mesela PKK-ê û Ocalan me fêm kir….

Di hilbijartinên par da hevkarî û tifaqa di nabêna partî û hêzên kurdan da hekûmeta AKP-ê û medya tirk pir nerehet kir.

Lê bi vegera Kemal Burkay ya Tirkiyê ra medya tirk ji bo kûrkirina fêsadiya xwe îmkan û mijareke başa bi dest xist.

Ji roja ku Burkay vegeriyaye Tirkiyê û virda ye ji du sê rojan carê ya ewê herin mîkrofonê bidin ber devê Burkay ya jî wî dawetî telewîzyonekê bikin û dû ra jî derbarê PKK-ê û Abdulah Ocalan da ji nerindî û xayinî hin pirsên prowaktîf jê bikin.

Û ew jî weke ku mecbûr be bersîva her pirsê bide, nermik nermik dest bi çîroka ”Dewletê PKK ava kir û Ocalan jî merivê dewletê ye. Ez tim viya dibêjim. Dema li Suriyê bû merivê Sûriyê bû, nuha dîsa bûye merivê dewleta kûr û Ergenekonê.”

Û nizanim çi û çi.
Yanî plaq her eynî plaq e…

Heger Burkay jîr bûya bêguman dikanîbû nehata lîstika medya xayin û qoz û îmkanên fêsadî û geleciyê neda destê wan.

Lê çi heyf ku Burkay wiha nake, ji roja pêşî da ye ketiye xafika medya tirk ya nîjadperest û neyarê miletê kurd û li gor daxwazên wan tevdigere.

Herkes dizane ku çapemenî û medya tirk li hemberî kurdan weke şûbeyek MIT-ê dixebitin, dixwazin di şerê li dijî PKK-ê da pirştgiriyê bidin dewleta xwe.

Û piştgiriya herî baş jî bi riya fêsadiya di nabêna hêzên kurdan da dibe.
Çavên xwe digerînin, li ku derê muxalif û neyarekî PKK-ê û Ocalan hebe, diherin mikrofonê didin ber dev û li ser PKK-ê û Ocalan pirsên fêsadiyê jê dikin.

Û yên me jî Xwedê heye, qet texsîr nakin, dest pê dikin û didin ser pişta PKK-ê Ocalan, gotinên nemayî ji wan ra dikin, PKK-ê dikin partiya dewleta tirk û Ocalan jî dikin merivê gelek dewletan. Birêvebir û serokên PKK-ê û KCK-ê yên din jî heryekî dikin piyonên dewletekê.
Ev him ne rast e û him jî neheqî ye.

Dibê kurdên li dijî PKK-ê de vji vê siyasetê berdin, îro ne toja bihevketinê, şer û pevçûnê ye. Îro toja hevkariyê ye. Çêkirina qanûna esasî ya nû nêz dibe, dibê kurd li ser hev bin û bi hev ra daxwazên miletê xwe pêşkêşî dewlet û hukûmeta AKP-ê bikin.

Bi vê siyaseta Burkay ya nuha tifaqa di nabêna BDP-ê û Hak-Parê da heye ewê jî xera bibe. Heyf e, dibê Burkay nebe sebebê vê yekê.

Hêza ku PKK-ê aniye meydanê pir mezin e, dibê kurd bi vê hêzê mafekî netewî bidest xin. Ev hêz ya me hemûyan e, heger zanibin ya Burkay û Guçlu ye jî…