Leyla Zanayê di nameya xwe da gotiye:
"Ev erdnîgarîya ku li ber çavê hemû cîhanê ev dused sal in ku şer lê berdewam e, êdî aramiyê û aştiyê dixwaze. Dibê erdnîgariya Kurdistanê tu carî nebe Filîstîn. Tu carî nebe Sirî Lanka. Heke tiştekî wiha bibe, di nava gelan da ewê şerekî etnîkî derkeve. Ev yek jî ewê aştiya cîhanê û mîrovahîyê têxe nava bobelatekê. Hêvî û daxwaza min ew e ku hûn pêwîstîya xwe ya wijdanî bi cîh bînîn."
Teşebuseke pir baş e.
Lê esas dibê ne Leyla Zanayê tenê, hemû partî, komele û rêxistên kurdan yên meslekî û sivîl, hemû ronakbîr û serokên kurdan yên naskirî nameyeke wiha ji Obama, ji serokê Neteweyên Yekbûyî, Yji ekîtiya Ewrûpayê û ji hemû serok û rêxistinên cîhanê ra bişînin.
Bi dîtina min ji bo însiyatîveke wiha ne dereng e, dibê kurd di demeke kurt da dest bi xebateke wiha bikin.
Xebateke wiha îro ji şerê çekdarî gelkî bi tesîrtir e, dibê em yekê bibînin. Gerîlla şerê xwe dike, dibê ronakbîr û siaysetmedar jî karê xwe baş bikin.
Malpera Aknewsê, bi Serokê Enstîtuya Kurdî ya Stenbolê Samî Tan ra li ser asîmîlasyonê û şêla kurdan ya di vî warî da hevpeyvîneke pir hêja kiriye.
Samî Tan, derbarê civata kurd, ronakbîr û siyasetmedarên kurd da tiştên pir rast dbêje. Samî Tan di hevpeyînê da dibêje kurd, zimanê kurdî ji bo zarokên xwe him weke xeter û him jî bêqîmet dibînin û loma jî fêrî zarokên xwe nakin., naxwazin bi zanîna kurdî pêşeroja zarokên xwe zahmetir bikin û belayê bînin serê zarokên xwe.
Tan dibêje, siyasetmedarên kurd herçiqasî bi devkî dibêjin ku, ew welatekî ku herkes bi zimanê xwe mezin bibe û bi zimanê xwe perwerdê bibîne dixwazin jî, lê di kûrahiya dilê xwe da bi vê yekê ne bawer e.
Tan rast dibêje.
Bi rastî jî kurd û bi taybetî jî ronakbîr û siyasetmedarên kurd ji kurdî hez nakin û loma jî ne bi kurdî fêr dibin û ne jî fêrî zarokên xwe dikin.
Û bi vê şêla xwe jî dibin alîkarê asîmîlasyonê.
Hevpeyvîneke pir baş e, hêjayî xwendinê ye.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar