Îro di serî da dîsa xerab destpêkir lê xweş qediya

Ez nizanim ji bêşansiyêye ya jî tesaduf in axirê bi piranî karê min tim çep digere, tim bi gelş, bi surprîz û macera û aksiyonê dest pê dike...Tu karekî min, tu rêwîtiyeke min bêteşxele, bêteqûreq derbas nabe, mezin biçûk di her îşê min da miheqeq di destpêkê da ewê hinek heyecan û hinek “aksiyon” hebe.
Esas ev destpêkhinekî li gor dilê min e jî, jiyana sist, mirî kêfa min jê ra nayê, dibê di jiyanê da tevger û heyecan hebe....
Wek qaîde îro jî wisa bû, dîsa îşê min bi heyecan dest pê kir.
Ji zûda ye min biryar dabû ku ezê îsal buharê herim Kurdistana azad., dibê berî mirina xwe hewa azadiyê û kurdewariyê hinekî tenefus bikim.
Du hefte berê min ji Mûrad Ciwan şîrketa bilêtên Kurdistanê difroşin pirsî. Navê şîrketê him bi meylê şand û him jî di telefonê da ji min ra got. Ciyê şîrketê nêzî mala wî bû.
Min ji xwe ra got pir baş e, berê wî çend caran bilêt kiriye, loma jî ew van îşan dizane, qenekê ewê ji min ra bibe alîkar...
Min jê ra got, wê demê ez werim wir, em bi hev ra herin bikirin.
Got weleh ez sibe diçim Stenbolê, piştî ez vegeriyam were em bikikirin.
Do ji Stenbolê vegeriya.
Ez pir bêsebir bûm. Min îro telefon kir, min got vaye ez têm.
Camêr got baş e, were.
Me li hev kir. Saet li dora 16-an me li herêma Jakobsbergê hevûdu dît. Bi erebeya xwe hatibû pêşia min, ez li erebeê siwar bûm û em çûn yazîxaneye bilêtên Kurdistanê difroşe.
Navê şîrketê “Kompaniya Tarawga” ye.
Neyse, em çûn, ji ber ku Mûrad rêberê min e, wî got ev camêr dixwaze ji Hewlêrê ra bilêtekê bikire.
Gotin baş e, xortê bilêtfiroş dest amadekariyê kir, yazîxaneyeke pir biçûk û basît bû, makîneya meriv pera bi kartê bide tunebû.
Min buyayê bilêtê pirsî, got hewqas e....
Kêfa min hat, ji buyayê min texmîn dikir 500(60 euro) kr. erzantir bû.
Min got, li ba min pere tuneye, dibê ez bi kartê bidim...
Yê bilêtfiroş got, weleh kart nabe, em perê pêşin digrin.
Li ser vê min got, baş e bakomat li ku heye, dibê ez herim pera bigrim…
Derek ji min ra tarîf kir, got 200 mîtro wê da bankomat heye.
Berf li erdê, di bin sifrê ra 7-8 derece sar, min got Mûrad tu rûne ezê herim pera bigrim û werim û ez ketim rê û çûm.
Çûm û çûm û çûm 200 mîtro, 500 mîtro qediye lê ew dikane ji min ra gotibû xuya nekir.
Min bi rê da ji yekî pirsî, camêr tarîf kir, got hinekî din jî here….
Ez serê we neêşînim, piştî gelek keftûleft û pirsîn min dikan dît. Sermê û heyecanê bîn li min çokandibû. Ez bi lez û bez, weke gurê har katim hundur û min çavê xwe li bankomatê gerand, lê bankomat tuneye.
Ez dîn bûm..
Min ji yekî swêdî pirsî, min gota ma ka ev bankomat li ku ye?
Mêrik mizocî, got, wa ye li pişt te ye, lê xerabe ye…
Ez holî ser xwe bûm, min got çawa xera beye?
Mêrik guh neda min riya xwe domand…
Ez çûm ketim hundur dikanê, min ji xanima kasê ra mesela bankomatê got û min got ezê tiştekî bikirim û dibê tu hewqas pere bidî min…
Çimkî li swêd meriv dikane ji dikanên mezin pera bigre, ew heqê meriv heye.
Xanima kasê got, em pera nadin.
Min got çawa tu nadî, dibê tu bidî…
Keçikê got, liv ê dikanê em pera nadin, ew li Stockholmê dibe…
Heyecana min zêdetir bû…
Ji mecbûrî min telefonî Mûrad kir, min got, mesele ji vir heta vir, were min bibe ciyakî din…
Neyse, Mûrad hat, ez hildam, em çûn ber bankomateke din….
Dilê min digot tippp, tippp, ez ditirsiyam ku ew bankomat jî xerabe be…
Min bala xwe dayê bankomat dixebite, kêfa min hat, min karta xwe xistê û perê bilêtê û hinek jî zêde kişand.
Min got, her çiqas ji min ra got buhayê bilêtê hewqase jî, lê belkî min çewt fêm kiribe, belkî bibêje min şaş gotiye…
Çimkî ji şansê min ra surprîzên wiha pir ne ecêb e…
Loma jî min got, ez hinekî zêde bikşînim çi dibe çi nabe, bira li ba min hebe…
Min perê xwe kişand û berê xwe da ba Mûrad.
Em çûn yazixaneya Tarawgayê.
Min bi saxî û selametî perê wan dayê û bilêta xwe girt.
Min baş bala xwe da bilêta xwe, min dît ku li ser bilêta min dinivîsîne ”Îraq- Kurdistan.”
Di jiyana xwe da ev cara pêşîye ku ez bi bilêteke navê Kurdistanê li ser e dikirim.
Kêfa min hat, kela dilê min rabû, min bilêta xwe baş di bêrîka xwe da bicî kir.
Di vê nabê nê da Mûrad telefonî Mahmûd Kîper jî kiribû, gotibû va ye Zinar hatiye vir, tu jî were em ji xwe bîstekê sohbet bikin.
Welhasil Mahmûd jî hatibû.
Mûrad got, em herin mal, min û Mahmûd, me got weleh dev ji malê berde, em li van deran li derekê rûnin.
Neyse, me li ser pîzzaeriya Eledînê Farqînî li hev kir.
Eledîn hevalekî me yê kevn e, kêfa gelkî ji min ra tê, ez jî gelkî jê hez dikim, hevalekî qedirzan e... Em çûn wir.
Dema em dîtin, gelkî kêfa wî hat.
Me got weleh em hatine pîzza bixwin.
Wan her yekî pîzza xwe got, ya min, Eledîn got ez ji te ra çêdikim. Ji xwe min jî dixwest wisa be... Yaho vî zalimî ji min ra ji mazmazoka gê/ga(fîle, fileto)pîzzayeke wisa muhteşem çêkir ku meriv tiliyên xwe pê ra dixwar.
Mazmazoka gê, pîvazê sor, penêr, îsot, firingî, bexdenos, leymûn axir heftêûheftahm xistibû ser, tûj, tirş û goştekî nerm..
De îda hesab li ba we ye...!
Ez ji pîzzayê hez dikim, lê bawer bikin heta nuha min tu carî pîzzayeke wiha bi lezet nexwaribû.
Û piyalek şeraba sor jî danî ber û piştî xwarinê jî qahwe, wîskî, qrema û nizanim çi û çi tev hev kir û ew jî wek paşşîv da me.
Û ev hemû ne bes bû, me kir nekir, di ser da camêr pere jî ji mer nestend...
Yanî di dawiyê da lotoya min lêket û zikê min kêf kir...
Wek filîmên tirkan, destpêkê baş destpênekir, bîn li min çikand, lê dawî xweş qediye...
Ku hemû karên min tim wiha biqedin min kêf kir, ji viya çêtir xêra Xwedê...
Netîce, nuha bilêta min ya Kurdistanê weke tapuyeke mîrî di bêrîka min da ye, ji nuh da ez bi çar çavan li bendî dawiya nîsanê, roja firîna Kurdistanê me....
Kurdistana azad, li bende min be, ez têm ziyareta axa te ya pîroz ku bi xwîna bi hezaran şehîdî sor bûye!