Rapora min ya do

Do danê êvarî ez hatibûm dawiya karên xwe yên hewşê.
Min ser imbarê baş şirt kir, sivîngên sacî zengarî bûbûn min boyax kir, dara li hewşê koka wê rizya bû, tu nemabû bi ser imbarê da biketa, min ew jî birî.
Yanî ez hetibûm dawiya kar, êdî min dikira kincên xwe daniya, destên xwe bişuşta û dûra jî dest bi nivîsa xwe bikira.
Lê min hew dît ku zîla telefona min lêket, min pê li bişkoka ”erê” kir. Yê hember xwe bi min da naskirin û dûra jî got wele keça filan havalê te hatiye(hevalê min pismamê wî ye), li filan derê ye dixwaze te bibîne.
Got keçik dibêje, ”bavê min gotiye heta ku tu apê xwe yê Zinar nebînî gere tu venegerî.”Bi bihîstina vê gotinê ez gelkî kêfxweş bûm.
Hevalê min ê ku wî qal dikir Bûrhan Ektîren e, keça wî hatiye ziyareta mervanên xwe.
Piştî vê xeberê, êdî hemû planên min serobinî hev bûn, min zûzûka dest û ruyê xwe ji boyax û qilêrê şuşt, riya kur kir, kincên xwe li xwe kir û saet di şeşan da(18.00)ketim rêm.
Ez li başûrê Stockholmê rûdinim, mala ku ezê biçûyamê li bakurê Stokholmê bû.
Û di ser da jî weke hertim ez peyatîme…
Li vî welatî ez tenê nebûm xwedî erebe(otomobîl).
Ji ber ku yê min tim ji dinyayê der e.
Heta ez gihîştim mala keça hevalê min lê saet bû heyştê(20.00)êvarê, yanî rê tam du saet girt.
Me saet heta dehan(22.00)sohbet germ kir.
Mala ez çûbûmê mala dêrikiyan, mala eşîran bû. Loma jî cimat fire geriya, şêwr germ bû.
Li kurdistanê hin wîlayet, hin qeza hene pir biçpk in, lê li her dera dinyayê bi hezaran hene, tu dibêjî qey ev bajar têdizên…
Ev Dêrik jî bajarekî bajarekî wiha ye, li her dera dinyayê tu dikanî rastî çend dêrikiyan werî.
Sêwêreg û Licê jî bajarên wisa ne, şikir ji Xwedê ra li tu dera cîhanî meriv kêmasiyan wan nakşîne, li herderê weke Xocê Xizir hazir û nazir in.
Em wêranşariyên feqîrê Xwedê tenê newêrin serê xwe ji hundur derxin, ji ber kulînê bi dûr kevin.
Tu dibêjî gava em ji Wêranşarê derkevin gur ewê me bixwe.
Dema çavê meriv li qewm û eşîra xelkê dikeve, dilê meriv dibije xelkê, meriv dixwaze çend ”hemşeriyên” meriv jî hebûna.
Neyse, min mijar hinekî belav kir.
Vegerê, çaxa ez gihîştim mal saet ji donzdê şevê dubuhurî, loma jî taqeta nivîsê bi min ra nemabû.
Min bi lez li e-maila xwe nêrî û dûra jî çûm raketim.
Erê min do tiştek nenivîsî, lê waye min rapora xwe da we, nuha hûn dizanin ku min xwe nexapandiye, min çûye xanimeke kurd, keça hevalekî xwe yê gelkî hêja dîtiye û pê ra sohbet kiriye.
Haaa tu nemabû ku ez ji bîr bikim, tehtîla min îro qediya, lê karên ku minê bikira neqediya, weke hin pakêt û projeyên kurdan ew jî man buhareke din...