Kemalîstên kurd dixwazin DTP-ê ji kurdayetiyê dûr bixin

Cîgirê serokê grûba DTP-ê û parlamenterê Diyarbekrê Selahattin Demirtaş, dîsa dest bi berdevkiya kemalîzmê kir û li dijî parlamentoya kurd û gotinên Mûrat Karayilan, ji bo kurdan ew modela Skoçyayê dixwzin, derket û got pêkhatine tiştekî wiha ewê bibe sebebê felaketeke mezin û derketina şerekî di nabêna kurd û tirkan da.
Di rojnameya Hurrîyetê da Enîs Berberoglu di nivîsa xwe ya do da qala axaftineke xwe ya telefonê ya bi Selahattîn Demîrtaş ra dike. Berberoglu dibêje, wî bi telefonê bi Selahattîn Demîrtaş ra li ser ”êrîşa dawî û avakirina parlamentoya etnîkî” sohbet kirye.
Li gor Berberoglu dinivîse, Demîrtaş jê ra gotiye, ew parlamentoya kurd naxwazin, ”parlamentoya kurd li ku ava dibe bila bibe, li wê herêmê muheqeq hin grûbên etnîkî yên din, tirk, ereb, suryanî, keldanî ewê hebin. Ji ber vê yekê jî tiştekî wiha ewê ne li gor avahiya Tirkiyê ya civakî û sosyolojîk be.”Wek tê dîtin mêrik ji parlamenterekî kurd bêtir, weke berdevkê dewleta tirk dipeyive û dibêje heger kurd doza parlamentoyeke kurd bikin, miletê din jî ewê li wan binêrin û ewê jî eynî tiştî bixwazin.
Û ev yek jî ne li gor şertên Tirkiyê ye.
Îcar ji bo ku miletê din jî doza tiştekî wiha nekin, dibê kurd jî tişetekî wiha nexwazin, dema bixwazin ewê bibe sebebê şer.
Tiştê Selahettîn Demîrtaş dibêje bi kurtî ev e.
Ev 86 sal in parlamentoya tirk heye, kurd, ereb, suryanî û bi dehan miletên din di bin destê tirkan da dijîn. Demîrtaş efendî li tu anormaliyê di vir da nabîne, li dijî vê dernakeve.
Lê dema dor tê ser avabûna parlamentoya kurd dibêje nabe. Çimkî li Kurdistanê bêyî kurdan miletên din jî hene.
Ev yek ne li Kurdistanê tenê, li herdera dinyayê wiha ye.
Li Swêd jî herêmek tuneye ku tenê swêdî bin, li her bajarî bi dehhezaran hindikayiyên ne swêdî hene.
Yanî ji ber ku wiha ye, swêd ewê parlamentoya xwe fesih bike ya jî bo her grûbeke etnîkî ewê parlamentoyekê ava bike?
Em dev ji Swêd û ji welatên din berdin, ma Tirkiye jî ne wiha ye?
Ma li kîjan herêma Tirkiyê tenê miletê tirk dijî, kurd, ereb, asûrî, suryanî, ermenî, cihû, çerkez, çeçen û miletên din tunene?
Çima ji tirkan radibe, çima ewê ji kurdan ra nebe?
Demirtaş xwedêgiravî kurd e, lê bi çavê tirkekî kemalîst li mesela kurd dinêrê. Ji xwe ra kûsiya û ji xelkê ra jî masiya digre.
Demîrtaş gotiye avabûna parlamentoya kurd”ewê bibe sebebê felaketê.” Berberoglu gotiye, ”te ji bo çi îfadeya ewê bibe sebebê felaketê” bikar anî?
Demirtaş îzah kiriye, gotiye:
”Yanî li Tirkiyê gava grûbeke etnîkî bixwaze xwe ji grûbên din yên etnîk cuda bike, yanî daxwazeke wiha bide pêş…Ya jî modela xwe ya rêxistinî bide pêş, em bibêjin weke parlamentoya kurd derxe pêş, wê demê ev yek ewê here şerekî etnîkî. Yanî grûbên din, di serî da tirk ewê ji vê nerehet bin. Nuha di nabêna PKK-ê û dewletê da şerek heye, lê ev yek negihîşt şerekî etnîkî. Dem dem rîsk hene. Lê nêta kurdan ya avakirina parlamentoyeke kurd di nava Tirkiyê da ewê di nava grûbên din da xweş neyê dîtin û bere bere di nabêna grûban da ewê bibe sebebê minaqeşê û belkî jî here bigihîje şer. Qesta min ya ji felaketê ev e.”Jixwe dewleta tirk jî eynen van argumentan dide pêş, dibêje heger em mafê kurdan yên netewî bidin, zimanê wan serbest bikin, bikin zimanê resmî û perwerdeyê wê demê grûbên din jî weke kurdan ewê doza mefên xwe bikin û ev yek jî ewê bibe sebebê perçebûna Tirkiyê. Û ji bo ku Tirkiye perçe nebe em mafê kurdan jî nadin.
Selahattîn Demîrtaş jî weke tirkekî kemalîst û neteweperest ji kurdan ra eynî neqaratên dewleta tirk tekrar dike.
Li gor Demirtaş, dema kurd parlamentoya xwe bixwazin, miletên din jî ewê eynî mafî bixwazin û ev yek jî dikane bibe sebebê perçebûna tirkiyê.
Û ya din jî jixwe li Kurdistanê tenê kurd najîn, tirk, ereb û asûrî jî hene. Loma jî nabe ku kurd bibin xwedî meclîs.
Heger li Tirkiyê hin grûbên etnîkî yên din jî hene û ew jî mafên xwe dixwazin bêguman dibê dewlet mafê wan jî bidê, ne ku ji bo ku yên wan jî nedê, divê yê kurdan jî nede.
Heger li Tirkiyê miletên din hene û mafê wan hatiye înkarkirin, ji bo çi dewletê heqê wan bixwe?
Ya rast ew e ku dibê mafê wan jî bidê.
Lê li gor Demirtaşê kemalîst, dibê dewlet ne mafê wan û nedê. Û ji bo ku dewlet kanibe mafê grûbên din bixwe, dibê kurd jî doza mafê xwe nekin.
Helbet ev ne cara pêşî ye ku Selahattîn Demîrtaş ji berdevkiya miletê kurd bêtir abûqatiya tirkan dike, menfaetên wan diparêze.
Berî nuha bi çendakî li dijî gotinên Ahmet Turk,”bira zimanê kurdî bibe zimanê resmî” derketibû û gotibû em tiştekî wiha naparêzin, nabe ku zimanê kurdî bibe zimanê resmî û perwerdeyê.
Ji roja Selahattîn Demîrtaş di nava DTP-ê da derketiye pêş û ketiye meclîsê û virdaye di nava kurdan da rola ”Hespa Truvayê” dilîze, di nava DTP-ê da kîjan kurdê welatperwer doza mafê kurdan bike, daxwazeke rast û biheq bide pêş, tirk tavilê diçin xwe bigihînin Demîrtaş û hin kesên weke wî û gotinên li dijî kurdan bi wan didin gotin.
Van gotinên Demîrtaş yên li dijî pêşniyara Mûrad Karayilan(modela Skoçyayê) bêguman him li Tirkiyê û him jî di nava kurdan da olaneke mezin da. Wisa hat fêmkirin ku DTP li dijî pêşniyara Mûrad Karayilan(serokê KCK-ê)e.
Li ser vê meselê heta nuha beyanek KCK-ê ya jî ya Mûrad Karayilan tuneye. Lê îro di ajansa ANF-ê da beyaneke Demirtaş ya nivîskî heye. Di beyanê da Demirtaş ji gotinên xwe yên berê çerx dike, dibêje efendim wî tam wer negitiye, gotinên wî ”bi metodên mûçinkirinê hatine bikaranîn” û rengekî fena ku DTP li dijî pêşniyarên PKK-ê ye danê, lê rastî ne wiha ye.
Û nizanim hin organên çapemeniyê bi zanetî gotinên wî belovacî kirine, vana kesên nêtxerab in û li hember kurdan şerekî psîkolojîk dimeşînin û nizanim çi û nizanim çi…
Diyar e PKK ji van gotinê Demîrtaş gelkî aciz bû û bi îhtîmaleke mezin ”guhê wî kişandin” û ew jî mecbûr bû îro hinekî virda û wêda çerx bike.
Lê Demirtaş di beyana xwe da negotiye ku min tiştekî wiha ji Enîs Berberoglu ra negotiye, gotiye ”hin organên çapemeniyê gotinên min tahrîf kirine”.Lê negotiye kîjan gotinên wî û kê tahrîf kiiye?
Berberoglu, dibêje min telefonî Demirtaş kir û wî ji min ra wiha wiha got. Heger derew e weke mêran tekzîb bike, bibêje tu derewan dikî, min wiha negotiye.
Lê derew e, tiştê Berberoglu nivîsandiye rast e, bes ji mecbûrî îro înkar dike.
Lê ev yek nayê wê maneyê ku Demirtaş dev ji van dîtinên xwe berdaye. Tiştê Berberoglu nivîsandiye dîtinên Selahettin Demirtaş yên rast û ji dil in û beyana îro jî tenê çerxkirineke ji mecbûrî ye...