Gotinên Başbûg siyaseta dewleta tirk ya rastîn e

Piştî hilbijartinên 29-ê adarê Serokkomarê Tirkiyê Abdullah Gul gotibû di derbarê mesela kurd ewê ”tiştên baş” bibin.
Piştî van gotinên Gul, wezîrê hundur Beşîr Atalay jî li ser hevpeyvîna Murat Karayilan hin gotinên dilxweşkir gotibûn.
Dûra jî mebûsê AKP-ê yê Diyarbekrê Îhsan Aslan û Abdurrahman Kurt jî tevî minaqeşeyê bûn û gotin di derbarê çareseriya mesela kurd da di nabêna serokkomar, serokwezîr û serokerkan da tu dijayetî tuneye, hemfikirî û mutabaqat heye.
Serokwezîr Erdogan li dijî van beyanên hêvîdar û dilxweşkir tiştekî negatîv negot, piştgirî da gotinên Abdullah Gul.
Van beyanên birêvebirên hukûmet û dewletê di nava DTP-ê û derdorên nêzî PKK-ê da hewayeke pozîtîv xuluqand.
Di vê nabênê da hat gotin ku Erdogan di demeke nêz da ewê bi serokê DTP-ê Ahmet Turk ra hevdîtinekê pêk bîne.
Piştî vê atmosferê musbet gelek kesî wisa hêvî kir ku di demeke nêz da hukûmetê hin gavên siyasî bavêje û belkî jî bi DTP-ê ya jî bi hin kesên nêzî PKK-ê ra dest bi danûstendinên, ”mizakereyên” rawestandina şer bike.
Di vir da tiştê herî nuh û girîng, him di beyanên mebûsên Diyarbekrê da û him jî di gelek şirove û texmînan da hat gotin da ku di nabêna hukûmet, serokkomar û artêşê da mitabaqat heye, artêş ne li dijî dîtinên Abdullah Gul e.Lê serokê artêşê general Başbug, di rojnameya Hurrîyetê da ji Metehan Demîr ra gotiye, heta ku yek kesê çekdar li çiyan jî hebe, ew şer bikin jî nekin jî ewê here li wan bigere, derxe, bigre û bikuje.
Yanî heta ku PKK bi temamî teslîm nebe ewê dev ji şerê li dijî kurdan berdin.
Di van gotinên Başbûg da esas tiştekî nuh tuneye, mêrik heta nuha çi gotiye îro jî wê dîtina xwe dubare dike.
Tenê hin endamên hukûmetê û hin mebûsên kurd ji kîsê xwe, bêyî ku bingeheke wê hebe hin texmînên ne rast dikin û bi vê yekê jî dibin sebê peydabûna hêviyeke ne rast.
Lê beyanên Başbûg û Erdogan yên van rojên dawî nîşan da ku ”hêviya peyda bûye” ne rast e.
Nuha ne tenê leşker, nêta hukûmeta AKP-ê jî tuneye bi PKK-ê ya jî DTP-ê ra dest bi danûstendina bike.
Ne artêş tenê, hukûmet jî qebûl nake ku di qanûna esasî da hebûna kurdan were naskirin û zimanê kurdî jî bibe zimanê resmî yê perwerdeyê.
Tiştê hukûmet û heta dereceyekê artêş jî qebûl dike, hin mafên kulturî û ferdî ye û ew jî ji bo qezenckirina wextê û xapandinê ye.
Serekerkanê tirk Org. Îlker Başbûg li Emerîkayê daxuyaniyên xwe yê derbarê meseal kurd da do jî domand.
Di rojnameya Mîllîyetê da îro li gor Fîkret Bîla dinivîse, Başbûg ji rojnamevanan ra gotiye, ”kes nikane mîxê dewleta unîter bileqîne” û dûra jî gotiye, ”heger hûn bileqînin, binêrin nimûneya Yugoslawyayê heye.”
Başbûg bi van gotinan pir eşkere dibêje, em hebûna kurdan weke milet qebûl nakin û zimanê wan jî nakin zimanê perwerdeyê.
Yanî artêş li dij e ku dewlet mafên kurdan yên netewî qebûl bike û vê yekê jî bigre bin garantiya qanûnan.
Dema qala agirbestê û çareseriya mesela kurd tê kirin kurd ji xwe ra tiştekî dibêjin, lê leşker û hukûmet qala tiştekî din dikin.
Yanî çareseriya ku DTP û PKK û hin hêzên din yên kurd didin pêş, him leşker û him jî hukûmet ji kok da li dij in û di programa wan da tiştekî wiha tuneye.
Fîkret Bîla dibêje, tiştê serekerkan Îlker Başbûg weke çareseriyê dibîne meriv dikane di 5 nuxteyan da kom bike.
1-Yek kes nikane dest bide dewleta unîter û struktura netew dewletê. (Yanî dewleta miletê tirk tenê)
2-Cudahiyên kulturî dewlemendîye, li hember kulturên cuda artêş bi hurmet e.
3-Kulturên cuda di çarçeweya çexsî da(ev çarçeweya şexsî çi ye min baş fêm nekir. Lê diyar e qest ew e ku meriv dikane di mala xwe da bi kurdî bipeyive, lê weke mafekî kollektîv nikane bikar bîne)
4-Gava mafên kulturî bibin weke mafekî siyasî nabe, ev yek li dijî hebûna dewleta unîter e.
5-Heger mîxê dewleta unîter ji cî were leqandin, weke Yugoslawyayê ewê tehlûke çêbibe.Yanî divê hertişt dîsa weke nuha dom bike, heta ku em we tam asîmîle dikin, dikin tirk. Çareseriya dewletê ev e.
Li gor Bîla, esas serokkomar Gul, Erdogan, Baykal û Bahçelî jî eynî tiştî difikirin, di pêşniyarên wan da jî rûniştina bi PKK-ê û DTP-ê ra tuneye, di çareseriya dewletê da daxwazên bişibin yên PKK-ê û DTP-ê tuneye û tiştekî wiha jixwe ne mimkûn e jî.
Leşker û AKP ji roja roj da van tiştan dibêjin, lê PKK naxwaze vê yekê wisa bibîne û ji gelê xwe ra jî rast bibêje.
Ji dêlî ku PKK li gor vê siyaseta dewleta tirk hereket bike û tedbîrên xwe bigre, li ser daxawza Ocalan gavê carê çirt pirt ewê ”agirbestê” îlan bike û bi vê yekê jî serî li gelê xwe bigerîne.
Heyran hûn çi xwe û gelê xwe dixapînin, tirk eşkere dibêjin heta hûn bi temamî teslîm nebin em dev ji we bernadin.
Mesele hewqas vekirî ye.
Piştî ku wiha ye, hûn jî dev ji ”agirbesta” bêmane berdin û heger hûn kanin derba mirinê li van xwînxwaran xin. Heta ku ew bi xwe doza ”agirbestê” û aştiyê li we bikin.
Mêrikan ”agirbesta” we qebûl nake, dibêjin hûn şer nekin jî emê we bikujin. De îcar hûn agirbestê dirêj bikin çi ye, nekin çi ye.
Bi vê siyasetê hûn moralê dijmin bilind û yê dost, heval û gelê xwe jî xera dikin, meriv nikane bi zor aştiyê bi dijmin ra çêke, divê ew jî bixwaze.
Lê tirk îro aştiyê naxwazin, hîn şer dixwazin…