Kurd dibêjin êdî ewê bi kurdî bipeyivin...

Ji 14-ê gulanê û virdaye di çarçeweya ”Cezjna Zimanê Kurdî” da di pêşengiya TZP-Kurdî û KURDÎ DER-ê da li seranserê Kurdistanê û Tirkiyê meş, civîn û gelek çalakiyên pir bi olan hêja tên kirin, gelek semîner û konferans tên dayin.
Welhasil ev cara pêşî ye ku PKK bi vê berfirehiyê û bi vê cidîyetê dest davêje zimanê kurdî.
Heger di van xebatan da berdewamî hebe gaveke pir hêja û pir pîroz e û dibê meriv organîzator û pêşengên vê biryarê pîroz bike.
Li gor programa di çapemeniyê da belav bûye, di 15-ê gulanê da li Amedê, Êlihê, Wanê, Şirnexê, Sêrtê, Colemêrgê, Agirîyê, Îdirê, Qersê, Bedlîsê, Semsûrê, Ruhayê, Enqerê, Îzmîrê, Stenbolê, Farqînê, Erxeniyê, Pîranê, Hênê, Hezroyê, Çinarê, Qoserê, Şemzînanê, Geverê, Çelê, Elbakê, Diyadînê, Dîgorê, Kaxizmanê, Miksê, Norşînê, Tetwanê, Bazîdê, Patnosê, Ercîşê, Bêgirê, Melazgirdê, Serêkaniyê, Mêrsînê, Wêranşarê, Pirsûsê, Silopîyê û Nisêbînê bi kurtayî li her wîlayet, qeza û navçeya ku belediye di destê DTP-ê da ye ya jî şûbeya DTP-ê lê heye ji bo zimanê kurdî ewê çalakiyên babet babetî werin lidarxistin.
Ji bo ku milet bi zimanê xwe bipeyive û li hember asîmîlasyonê şiyar be, li her derê ewê li ser girîngiya zimên were sekinandin û gel were agahdarkirin.
Van xebatên ji bo axaftin û pêşdabirina zimên di pêşengiya TZP-Kurdî û Kurdî Derê da tên meşandain, lê KCK û DTP jî di her warî da piştgiriyê didin van xebatan.
Ev piştgiriya KCK-ê û DTP-ê pir û pir girîng e. Ez hêvî dikim ku ev xebat ne demî be û piştî çend rojan dawî lê neyê.
Jixwe heger PKK-ê di destpêkê da weke ku di belavoka KCK-ê da tê gotin girîngî dabûya zimanê kurdî nuha kurdî di rewşeke gelkî baştir da bûya. Lê derengdestpêkirin ji destnepêkirinê çêtir e.
Di xebatên hefteya borî da jî meriv dibîne ku dema PKK/KCK û DTP bixwazin dikanin di eynî rojê da bi milyonan însanî derbasî hereketê bikin.
Bêyî PKK-ê îro li Kurdistanê û li Tirkiyê kes nikane vî hukmî bike, kes nikane di eynî rojê da li sedan derî hewqas çalakî lidarxe.
Ji bo xebateke wiha berfireh hêz û organîzeyeke pir mezin, bi hezaran kadir û eleman lazim in.
Yanî dema daxwaz hebe hêz heye.
Û dema ev hêz jî bi cidiyeteke mezin dest bavêje pêşdabirina kurdî dikane piştê li asîmîlasyonê bişkîne, sînerjiyekê bide zimanê kurdî, zimanê kurdî geş û gurr bike.
Loma jî heger em dixwazin li hember asîmîlasyonê bendeke qewî lêkin dibê PKK û hemû hêz, dezge û çapemeniya di bin tesîra wê da li vê meselê xwedî derkevin û xebatê organîze bikin.
Û helbet berî her tiştî jî dibê PKK, KCK û DTP di nava xwe da, ji xwe dest pê bikin, di nava xwe da rê li br asîmîlasyonê bigrin.
Heger PKK ji xwe dest pê bike, maneya xwe ew e ku 7-8 milyon însan dikanin bi yek derbê li hember tirkî bibin bendeke qewî û civateke kurdîaxêv.
Û ev yek ewê gav bi gav pêşda here û firehtir bibe, hêdî hêdî axaftina bi kurdî di nava milet da ewê bibe adet û cî bigre.
Dema meriv di tiştekî da israr bike piştî demekê dibe adet û kultur. Vê yekê li Swêd di nava kurdan da wiha dest pê kir. Di salên 1980-î da em weke DDKD(Partiya Pêşeng di hemû xebat û civînên komeleya xwe da û dûra jî di nava Federasyona Komeleyên Kurdistanê da kurd bi kurdî peyivîn. Hêdî hêdî vê biryardariyê fêkiyê xwe da û nuha li Swêd zimanê hemû rêxistinên kurdan kurdî ye û şexs jî pir kêm bi hev ra bi tirkî dipeyivin.
Li ser ”Cejna Zimanê Kurdî” KCK-ê belavokek belav kiriye. Di belavoka xwe da gotiye:
”Ji bo Cejna Zimanê Kurdî rojek têr anke. Tenê di rojên hatine îlankirin da xebat têr nake. Dibê hemû roj weke cejna zimanê kurdî were qebûlkirin, heta ku asîmîlasyon û asîmîlasyona xwe bi xwe tê şikandin dibê têkoşîna ji bo zimanê kurdî were meşandin.”
Weke hûn jî dibînin vana gotinên pir rast, pir xweş û pir maqûl in. Bêyî van gotinên xweş û giranbuha Komîteya Ziman û Perwerdeyê ya KCK-ê di beyana xwe da gelek xebat û tiştên hîn baştir jî daye ber endam, hevalbend û rêxistinên xwe û partiyên kurdan:
Mesela gotiye:
-Li herdera kurd lê dijîn di her qadê da dibê rêxistinên ji bo pêşxistina zimanê kurdî werin avakirin. Li derên rêxistine hene, dibê ev xebat were kûrkirin
-Xebata ”êdî bes e, em bi zimanê xwe perwerdeyê dixwazin”, heta ku mafê perwerdeya bi zimanê kurdî tê bidestxistin dibê bidome.
-Ji bikarneanîna zimanê xwe ra dibê êdî em bibêjin bes.
-Dibê zimanê resmî yê hemû partî, dezgeh û rêxistinên kurd bi kurdî be. -Gelê me dibê di hemû warê jiyanê da zimanê xwe bikar bîne.
-Ji bo ku zimanê kurdî di qanûnên dewletan da cî bigrin dibê di her warî da em têkoşînê bilind bikin.
-Ji bo kurdî dibê her mala kurd bibe dibistan.
-Jin, xort, karkir, ronakbîr û nivîskar dibê pêşengiya pêşxistina zimanê kurdî bikin.
Hemû jî biryar û pêşniyarên rast û di cîda ne. Dibê meriv çepikan jê ra lêxe û bibêje her bijî!
Weke KCK-ê, DTP-ê jî bi mesajekê cejna zimanê kurdî pîroz kiriye û daxwaza perwerdeya bi zimanê kurdî kiriye. DTP-ê di mesaja xwe da gotiye:
”Ziman wasiteyeke danûstendinê ye, dibe alîkarê jiyandina nasnamê û kulturê. Mafê her miletî yê tabiîye ku zimanê xwe di her warî da bi azadî bikar bîne, bipêşxe û bigihîne cîlên nuh. Ji bo ku ev maf were bikaranîn şert e ku zimanê kurdî bibe zimanê perwerdeyê. Zimanek nebe zimanê perwerdeyê û di her qadê da neyê bikaranîn ne mumkûn e ku hebûna xwe biparêz e û dewrî cîlên nuh bibe. Li welatên weke Tirkiyê yên pirziman û pirkultur riya bidestxistina aşîtiya civakî divê cudahî ne weke tehdîdê, divê weke dewlemendiyekê were dîtin. Divê fişara(zexta)li ser zimanî kurdî rabe, ji bo pêşketinê dibê hemû şert werin amadekirin, bi qebûlkirina mafê perwerdeyê û bikaranîna di her warî da divê zimanê kurdî bibe xwediyê garantiya qanûnî.”
Weke tê dîtin, DTP-ê jî hewqasî xweş gotiye ku eynî helandiye. Yanî di gotinê da tu qusûr û kêmanî nehîştiye.Lê heger di kirinê da yanî di praktîkê da jî tiştê gotiye bicî bîne wê demê mesele namîne, kurdî ji mirinê xelas dibe.