Heyran li qusûra min nenêrin, min gotibû ku îro ezê li ser nivîsa Rêzan Tovjîn çend gotinên ku wî heq kriye bibêjim lê min pê ra negîhand. Piştî nîvro hîn min dest pê kir û çend rêz nivîsên zarokan telefon kir, gotin em tên. Qorek jî ji xwe do derengê şevê hatibûn.
Diya wan wek hertim ji kêfa rabû pêdarê, got lawê min tê, divê ez xwarineke ku ew jê hez dike jê ra çêkim.
Rabû hema elelecele erebe da destê min û ez li pey xwe kişkişandim dikanê. Me barek tişt kirî û berê we da mal.
Min got, "şîv ewê çi be?"
Got wele "Azad ji pelên pêçayî hez dike, divê ez jê ra çêkim."
Ji mecbûrî em ketin hingedinga pêçana pelan, lehane, dagirtina, pîvaz û firngiyan. Ji mecbûrî divê min jî xwe tevê kira.
Seet li dora 19.00-an xwarin qediya. Zarok hemû hatin. Heta me şîv xwar û dû ra jî ji bo ku li me biferike min çayeke bi namûs çêkir.
Axirê vir da û wê da, şuştina feraxan me hew dît ku seet bûye 22.30.
Piştî wê seetê êdî pê ra gîhandin ne mimkûn bû. Loma jî nivîs ma sibe. Bi xêr sibe, bi bîna fireh ezê binivîsim.
Yanî hesabê min yê do şaş derket.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar