Tehtîla min bû bela serê kurdên Swsêd

Law qey heçuyê min qelişîye, do kurdekî telefonî min kir, got heyran tehtîla xwe zû îptal bike, te malik li me kurdan şewitand!

Ez matmayî mam, min got:

-Ji bo çi, çi zirara tehtîla min gihştiye we kurdan?
Camêr keniya û got:
-Xwe li xamî û nezaniyê daneyne, tu zanî ku bi tehtîla xwe, top bi hemû aşxane û qahwexaneyan daye avêtin.

Li hember vê îthama mezin ez di ciyê xwe da tevizîm û bêtir matmayî mam. Min got bira, ji kerema xwe ra bi êrifî yanî bi zimanê çûkan nepeyive û tu dixwazî çi bibêjî eşkere bibêje, te ji meraqê kezeb li min reş kir.
Dîsa bi mizûrî keniya û got:

-Berî ku tu tekêvî tehtîlê li Swêd dinya 30 derece germ bû. Li ser vê, milet got, weleh îsal havîn germ e û rabûn bi dehhezaran kronî ciyên servîsê kirê kirin. Bi pêşeke pere mase, kursî û şemsiyên tavê kirîn. Lê ev hefteyeke ji nişka ve sar û sermê û baranê dest pê kir. Xwediyên aşxane û qahwexaneyan hemû matmayî man. Ji ber ku li gor raporên hemû seqanasan(meteorologan)havîna îsal ewê gelkî germ derbsa bibûya, lê hertişt belovacî bûbû. Lê dû ra dema min di quncikê te da xwend ku tu ketiye tehtîlê, wê demê min fêm kir ku sebeb tehtîla te ye. Loma jî divê tu tehtîla xwe taloqî zivistanê bikî. Çimkî em dizanin ku ev şansê te ye. Heta tu di tehtîlê da bî li Swêd roj bi serî me nakeve.

Heger hûn di dewsa min bûna we yê çi bigota?

Min got bira, piştî ku ev bêşansî bi min ra ye, zivistanê jî dikane felaketeke din were serê xwezayê/siruştê, dikane 4-5 mîtro berf bibare û hemû rê û dirb werin girtin, kes nikanibe ji mala xwe derkeve. Stockholm dikane bibe Sibîrya duyem.

Wê demê jî hûn bibêjin, ji ber ku tu di tehtîlê da yî lema hewqas berf dibare, lema hewqas sar e. Heger tu ne di tehtîlê da bûya ewê hewqas berf nebariya.
Wek hûn dibînin, bêşansiya min di nava kurdên Stockhoêmê da çiqasî meşhûr e?

Dema havîna wan jî xeş derbas nabe dikin sûcê min.

Ne tenê xelk, xanima min jî di wê baweriyê da ye.

Yekcarnan ez jê ra dibêjim xanim, sibe dema em teqawit bibin bi vî meaşî em ne dikanin li Swêd bijîn û ne jî li Kurdistanê. Ya baş ew e ku ka ez yekcarnan lotoyê bilîzim, belkî lotoya min lêxe û çend quriş tîkeve destê me.

Di cî da îtîraz dike, dibêje ne hewceye ku tu perê xwe bavîjî ji çolê da, hema ez dizanim ku şansê te ne ew şans e û ji te ra tu loto-moto lênakeve.

Dema ez pir îsrar dikim jî dibêje, wê demê ne tu, ezê bilîzim.

Rojekê, ya wexta min bi hevalekî ra hebû ya jî ezê biçûyama ser tixor yanî tiştekî wiha bû, lê otobos 10 deqîqeyan dereng hat, ku li Swêd pir anormal e. Yekî swêdî jî bi min ra li bendî otobozê bû, li seeta xwe nêrî, bû niçe niçe wî û hinekî xwe aciz kir.

Min got, xwe aciz neke, şikir bike ku hat, dikanîbû qet nehata jî.

Mêrik bi awirekî matmayî got:
-Çima ewê nehata?
Min got:
-Ji ber ku ez li vir im.

Camêr tiştek ji bersîva min fêm nekir, got belkî ez merivekî dîn im. Loma jî bersîva min neda û xwe ji min dûr xist. Ji ber ku swêdî ji henek, nukte, metafor û gotinên me yên bi mane fêm nakin.

Bi kurtî ji roja ez ketime tehtîlê û vir da hîn rojê baş nedaye serê min, wer sar û serma û baran e.

Hîn yekcarî jî ez tê ra dilê xwe li hewşê rûneniştime û bîna gulan neketiye pozê min.

Hîn yekcarê jî bîn û boxa goştê biraştî neketiye pozê min.

Çi ye çi ye, havîn hatiye.

Weleh heta nuha min tu havîn nedît. Tenê nav havîn e lê dem zivistan e.