Tu werî li vê tesadufê û li vê cîlweya dîrok binêre, Serdozgerê Dadgeha Bilind Abdurrehman Yalçinkaya yê ku dixwaze AKP-ê bide girtin, xalis muxlis kurd derket.
Û ne tenê ev, camêr di ser da hemşeriyê Ocalan e jî.
Wey mala Xwedê ava be, axir îsotçiyekî me jî dixwaze karekî baş bike. Bi îhtîmaleke mezin camêr dixwaze tirkan bera hev de.
Li gor xebera malpera îyîbîlgî.com-ê Abdurrahman Yalçinkaya, ji Ruhayê ji gundekî qeza Surûcê ye. Navê gundê wî yê bi tirkî Kara ye. Bi îhtîmaleke mezin gund ewê yê rişwaniyan be. Û navê gund jî bi kurdî dikane ”Reşî” ya jî ”Reşo” û tiştekî wiha be.
Dema rewş wiha be, wê demê tiliya Ocalan jî dikane di vê meseleyê da hebe.
Divê bi rengekî cidî li ser vê îhtîmalê were sekinandin.
Çimkî Ocalan jî wek kemalîstîkî herî baş li dijî îktîdaran meleyan e. Jixwe Ocalan, di her hevdîtina bi abûqatên xwe ra miheqeq meselê tîne ser AKP-ê û malikê li Erdogan û partiya wî diviritîne.
Dibe ku piştî van rexneyên Ocalan, Yalçinkaya yê hemşeriyê wî jê miteesîr bûbe û loma jî ev îddîaname di heqê AKP-ê da hazir kiribe. Ez bi xwe têkiliyeke wiha dûr î aqilan nabînim.
Û heger rast be, ji bo vê yekê rexne jî li birêz Ocalan nagrim. Ji bo min qet ne derd e kî kê digre û dixe hefsê. Çimkî yek ji yekî xerabtir e. Dema dixwestin DTP-ê bigrin, Erdogan bi tinazî û hînî digot, ”mahkimeyên me serbixwe ne, ewê biryara herî rast bidin” ya jî ”erê patî girtin ne rast e, lê welatek bê huqûq jî nabe.”
Divê nuha ew jî zêde nekin qare qar, mahkime ewê biryara herî rast bide(!)
AKP, di hilbijartinên dawî da bi xêra rayên kurdan ji hilbijartinan pir xurt derket û bi serê xwe bû îktîdar.
Lê ez dibêjim pir ne dûr e ku bi destê yekî kurd jî ji ser hukum gundor bibe û were xistin.
Îspat bû ku xulamiya leşkeran îktîdara meriv her tim garantî nake.
Yanî pir ne dûr î aqilan e ku li ser daxwaza artêşê û kemalîstan, birêz Ocalan ji hemşeriyê xwe ev rica kiribe û rica wî jî hatibe qebûlkirin. Çare, divê Erdogan îcar jî here xwe bavêje dexlê Ocalan.
20-ê adarê, roja rizgarbûna gelên ÎraqêDi ser îşxala Emerîka ya Îraqê ra pênc sal der bas bûn.
Wek tê zanîn, şeva 20-ê adara 2003-an hêzên hevpeyman êrîş birin ser Îraqê û şer dest pê kir.
Piştî şer, dîktatoriya Saddam Husên hate hilweşandin û sîstema Beasê tarûmar bû.
Hemû kadirên Saddam yên herî girîng yeko yeko hatin girtin û derketin ber dadgehê. Ji wan hinek hatin îdamkirin û hinek jî hîn girtîne.
Saddam jî di 13-ê çileyê pêşîn da(meha duwanzdehan)li gundekî Tikrîtê hate girtin û di 30-ê çileyê pêşîn da ew jî li Bexdayê hate bi dardekirin.
Bi xistina Saddam, gelên Îraqê û Kurdistanê ji zalimekî wek Saddam xelas bûn. Her çiqas aşîtî, azadî û demokrasî li Îraqê û Kurdistanê bihata bicî kirin. Lê mixabin piştî 5 salan jî ev hedef hîn pir dûr xuya ye. Li Îraqê hîn jî her roj bi dehan, bi sedan însan tên kuştin, aramî, hîn bi temamî bicî nebûbe jî di vî warî da xebat û hewildanên ciddî hene.
Li gor Îraqê, rewşa Kurdistanê gelkî baş e, aramî û îstîkrar heye, teror û kaos tuneye. Kurd azad bûne û demokrasî hêdî hêdî bicî dibe û şax vedide. Kurd li welatê xwe azad in û xwe îdare dikin.
Di bin rejîma Saddam da bêguman tiştekî wiha ne mimkûn bû. Di dîrokê da ev cara pêşî ye ku kabê me nîv mîr tê û em jî li beşekî welatê xwe azad djiîn.
Evy ek mafê me ye jî.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar