Min zanîbû her kes kal dibe...

Sal û roj derbas dibin, 

însan kal û pîr dibin 

û dû ra jî dimrin 

û ji vê dinya ronak bar dikin, 

berbî gerdûneke ne diyar ve koç dikin, 

diherin, 

diherin 

û ji vê rêwîtiya bêvegr hew vedigerin.


Min zanîbû her kes kal û pîr dibe,

û min zanîbû her kes rojekê dimre

lê min nizanîbû rojekê were ezê jî kal bibim 

û bi hesret li roj û salên borî 

û li mirinê bifikirim.

Ji mirinê qet natirsim.

Ez zanim tirs bêfeyde ye,

li xerebîstanê

ji ruh û dil ra dibe kuleke bi rîşî

û barekî zêde ye.

Tenê ji jiyanê hez dikim,

û hesreta salên borî

û rastiya jiyana ya tahl dubra dikim