Aîdîyet berpirsiyariyekê dide meriv

Aîdîyet berpirsiyariyekê dide meriv. Redkirina wacib û berpirsiyariyên aîdiyetê ne normal e. Dibê kurd berî ku bibin ”enternasyonalîst” û herin gazî û hawara xelkên din, bi berpirsiyariya aîdiyeta xwe ya kurdbûnê rabin.
Kurdekî bixwaze şer bike, dibê here li Kobanê û Şengalê bi birayên xwe yên kurdan ra li dijî Daîşê şer bike.
Lê gava viya neke, here bi filistîniyan ra li dijî Îsraîl şer bike di wî kurdî da seqetiyeke heye. Ez dixwazim balê bikşînin ser vê seqetiyê…

XXX
Ne hewceye meriv ji Quranê û Pêxember numûneyan bide, ne hewceye meriv ayetan wek şahid nîşan bide, hema zulm, şîdeta li hemberî  jin û zarokan, tecawiza jinê, şîdet û çavsoriya li hemberî  însanên zeîf û bêçare bênamûsî ye, alçaxî ye, bêşerefî ye.
Dixwaze bira di heqê şîdeta li hemberî jinê da ayet hebe ya tunebe, dixwaze bira qanûn hebe ya tunebe, hema kesê însan û camêr be, ne bêşeref be, ne adî be, ji însaniyetê ne bêpar be tecawizî kesî nake, zulmê li însanê zeîf nake…

XXX

Li gorî hin xeberên di medya sosyal da belav bûne gelek merivên, kesên ji eşîra Seddam Husên li herêma Hewlêrê xwe avêtine dexlê kurdan û li wir bicî bûne. Diyar dîtin ku piştgiriya Daîşê êdî zirar e,loma dev jê berdan.
Ji bo ku bikanibin li Kurdistanê bimînin hin kurd bûne kefîlê wan. Li Kurdistanê ev yek mecbûrî ye...
Li gel ku bawerî bi wan nayê jî lê dîtina van rojan xweş e.
Ne siyasetmedar û nîjadperestên ereb, tirk û faris tenê, xelkê wan jî, nezan, cahil û gundiyên wan jî li dij in ku kurdbibin xwedî dewlet.
Yanî nezan, cahil û gundiyên ereb tirkan ne wek yê me ne, ew ji dewleta xwe bêtir dijminaiya kurdan dikin, naxwazin kurd ji bindestiyê xelas bibin. Dibê em vê rastiyê ji bîr nekin.