Dunya alem bû merî em tenê man kêmaqilên berê

Di malpera ANF-ê da li ser jiyan û xebata Emîn Pevcewînî nivîseke balkêş heye.
Emîn Pencewînî qala bîranîneke xwe ya pir manîdar û mişt ders kiriye...
Sal 1962 ye, li Kurdistanê di nabêna kurdan û artêşa Îraqê da şerekî mezin heye. Balafirên Îraqê her roj Kurdistanê bombebaran dikin. Kurdistan di nava êgir da ye.
Di demeka wiha da kurdên çep û komunîst li Kurdistanê li dijî şerê Emerîka yê li Kubayê ji kurdan îmzeyan top dikin.
Heyetek ji kesên sivîl pêkhatî, Pencewînî jî di nav da ye bi çewalek îmzeyên li Kurdistanê top kirine diçin Bexdayê, ji bo ku îmzeyan bidin sefîrê Emerîka yê Bexdayê.
Di heyetê da yê herî xort Emîn Pencewînê ye, loma jî çewalê tije îmze heta sefaretxaneyê ew li pişta xwe dike.
Gava heyeta kurd dixwaze îmzeyan teslîmî sefîrê Emerîkayê bike, sefîr bi hêrs ji wan ra dibêje:
”Ez kanim van îmzeyan hemûyan bi kibrîtekê bişewitînim. Dev ji Kubayê berdin, li Kurdistanê binêrin, welatê we bombebran dibe. Bi rê da ez gelkî li ser vê peyva wî fikirîm…”
Li Kurdistana bakur me kesên çep jî eynî xwelî li serê xwe dikir, me jî ji bo Kubayê, Wîetnamê, Komboçyayê, Erîtreyê, Gîneyê, Mozambîkê îmze top dikir, meş dikir, nivîs dinivîsand û li kuçe û kolanan belavok belav dikir.
Bi qasî ku me wexta xwe dida fêrbûna dîrok û micadeleya van welatên min navên wan li jor rêz kirin, me wexta xwe nedida fêrbûna dîroka xwe, me piştgiriya serîhildana Mele Mistefa Barzanî nedikir. Bira alîkarî li wir bimîne, Rizgarî ne tê da, me hêzên din gişan dijminatiya şoreşa Barzanî dikir.

Bala xwe bidinê, bêyî kurdan, ev gelên min qala wan kirin, hemû jî bûn xwedî delet, tenê kurd nebûn.

Kurd nebûn xwedî dewlet ji ber ku kurd kêmaqil in, ji xelkê ra masiyan û ji xwe ra jî kûsiyan digrin.

Çepên kurd li gorî berê hinekî biaqil bûne, lê aqil hîn nehatiye serê hêzên îslamî yên kurd. Piraniya îslamiyên kurd hîn jî wek salên 70 û 80-î ne bo xwe, ji bo xelkê li kuçe û kolanan in û ji bo xelkê nimêjê û dûa dikin.

Miletekî wiha kêmaqil, bêşiûr û hafizeya netewî bêguman ewê tim li dû xelkê bimîne û nebe xwedî dewlet.

Ziya Gokalp, di nivîseke xwe ya di rojnameya Peymanê da dibêje, ”Kurd, ji hestên welat û milet bi temamî mehrûm in.”
Bi qasî ku xuyaye Zîya Gokalpê pantirkîst di analîza xwe da ne neheq e, para rastiyê di vê dîtina wî da heye, ev dîtina wî ne vala û bêbingeh e.