Heger zarokên kurdan zû nehatana hawara me erebên rîdirêj dest davêtin namûsa me

Berî ku ez herim welêt li ser bûyerên Serêkaniyê û kirinên PYD-ê gelek tişt dihat gotin. Roja serê salê ez çûm çend rojan li Wêranşarê mam. Bi qasî ji min ra hat gotin li dora 5 hezar kes hatibûn Wêranşarê û piraniya wan jî di çandiran da di halekî pir xerab da dijiyan.
Ez li Diyarbekrê li xeraca Munîbusan(dolmuş) jî li kesên ji binxetê ku pars dikirin rast hatim. Min berê bawer nekir lê piştî ku ez pê ra bi erebî peyivîm min dît ku rast e.
Di nava koçberên Serêkaniyê da çend malên merivên me jî(malbata Cafo û neviyên wî)jî hatibûn Wêranşarê. Ez du caran çûm ziyareta wan û min ji devê wan li bûyer û tiştên ku li Serêkaniyê bûyî guhdarî kir.
Tiştê wan di serî da jimin ra got ev bû:
”Heger zarokên kurdan zû nehatana hawara me erebên rîdirêj dest davêtin namûsa me hemûyan, jinek jî saxlem nedihîştin. Lê Xwedê kir ku xortên kurdan zû hatin û li wan xistin û em ji destên wan xelas kirin… ”
Li gorî qalkirina wan, Tirkiyê çeteyên rîdirêj qefle bi qefle rêdikirin ser wan, piştî demek şer, ew qefle vedigeriya Ceylanpinarê, westa xwe digirtin û îcar qefleyekî din dişandin. Û bi wan ra çekên giran jî hebûne. Li gora dîtina wan yên şer derxistin tirk bûn, Tirkiyê li Serêkaniyê şer derxist û çeteyên rîdirêj şandin ser wan û şervanên PYD-ê jî ew parastin.

XXX

Di beyana PKK-ê ya li ser qetilkirina sê jinên kurd li Parîsê tê gotin ku ev qetlîam bi hevkariya ”hin hêzên navnetewî û Gladyoya Tirk bi awayekî profesyonel hatiye kirin, ji bo ku pêvajoya aşitiyê ya ku Apo bi dewleta tirk ra daye destpêkirin sabote bikin.”
Ev jî tê wê maneyê ku hukûmeta AKP-ê ji vê qetlîamê bêrîye, tiliya hin hêzên biyanî yên ne tirk di vê bûyerê da heye. Û ji xwe Gladyoya tirk jî bi temamî ne di bin kontrola hukûmetê da ye.
Ev yek wek îhîmal hebe jî lê ez rast nabînim, ez bawer nakim ev bûyer ji bin da derî agahiya dezgehên dewleta tirk hatibe kirin.
Netîce di qetlîamê da ne zirar, karê hukûmetê heye, hukûmet edresa qatilan nava PKK-ê nîşan dide.
Tiştê meriv ji axaftin û beyanên Erdogan, Gul û Çelîk fêm dike, hukûmet dixwaze di nava PKK-ê da nîfaqekê, nakokiyekê peyda bike û bi vê riyê belkî bikanibe PKK-ê û BDP-ê perçe bike. Ji ber ku hukûmet di qanûna esasî da naxwaze tu mafekî bide kurdan loma li pey nîfaq û tevliheviyêye. Pir ne dûr e dibe dîsa bibêjin ”vana pir serî ne, kes gurra kesî nake loma em hevdîtinan qut dikin.”
Û ji xwe bi îhtîmaleke mezin sebebê ji nuh ve destpêkirina ”diyaloga” bi Ocalan ra jî ev hêviya hukûmetê ye; perçekirina PKK-ê.

XXX
Kurmên dara me tim ji yên xelkê pirtir in
Ji sebebên hemû serîhildanên kurdan yek jî bêtifaqî û hevalbendiya hin kurdan ya bi neyar ra bû.
Beşekî kurdan li hemberî dijmin serî hildane û şer kirine û beşekî kurdan jî eşkere û bi dizî piştgiriya neyarê xwe kirine.
Îro jî pir hindik eynî trajedî dubare dibe. Hin kurd hîn jî bi dewletê ra ne û hin jî ji dewletê bêtir xwe li PKK-ê radikşînin. Tu dibêjî qey welatê wan ne di bin îşxala artêş û pûlisên Tirkiyê, di bin îşxala artêş û pûlisên PKK-ê û BDP-ê da ye.
Ev jî bêtalihiya miletê kurd e, kurmên dara me tim ji yên xelkê bêtir in…

XXX
Mirina bêbext do Mustafa Ersoz jî ji me stend.
Mustefa Ersoz, endamê DDKD-ya Wêranşerê û
mêrxasekî DDKD/KIPê bû.
Ew kurê xaltiya Xanê
û birayê Mihemedê Pala bû.
Felekê do li Stenbolê ew ji me, ji dost û havalên wî û ji malbat û zarokên wî stend. Bi vê mirina bêwext em hemû dost û hevalên wî pir xemgîn û dilşikestî ne…
Par havînî dema ez çûm Îzmîrê, min ew dît, em rojekê bi hev ra bûn. Wê demê ne nexweş bû. Lê bêxwediya penceşêrî bi dizî bedena wî kurisandibû û anîbû ber mirinê, bêyî ku haya wî jê hebe.
Mistefa ewê tim û tim di dilê me da bijî.
Bila serê gelê me û malbata wî sax be!