21 september 2011

Elewî û kemalîzim

Birêz Ahmet Onal, îro di bloga xwe da ji ”kemalîsstiya” elewiyan gazin kiriye û gotiye:
"Çawa bû? Çima em hewqasî bûne neyarên xwe, sebebê vê yekê Çi ye?" û her wekî din...
wiyan da ronakbîr û siyasetmedarên kurd sûc û kêmasiyên xwe didin aliyekî û sûc tenê dixin hustuyê dewletê, yanî siyaseta dewletê ya asîmîlasyonîst.


Helbet di vî warî da sûcdarê herî mezin dewlet e, ji ber ku dewletl bi plan û program xwestiye kurdan bihelîne, bike tirk.

Ev rast e, lê belê ne temamiya rastiyê ye.
Di vî warî da sûcê ronakbîr û siyasetmedarên kurdan jî pir e, wan jî wezîfeyên xwe yên netewî neanîne cî û heta di asîmîlasyona kurdan da bi zanîn ya jî nezanî ji dewletê ra bûne alîkar.

Min bi van Çend gotinên li jêr nivîsa Ahmet Onal şirove kir. Ji bo ku wenda nebe, bi çend guherandinên biçûk nivîsê li vir jî diweşînim.

-Birayê Ahmet, ji bo fêmkirina sebebê "Ataturkçîtiya" elewiyan ne hewceye meriv
zêde kûr û dûr here û li sebebên pir mezin û pir kûr bigere, sebeb, ev zimanê tu pê dinivîsînî, yanî tirkî ye, asîmîlasyon e.


Bajarên ku zimanê kurdî lê miriye û tirkî bûye zimanê kurdan, li wir kurdayetî  jî miriye û kemalîzm xurt bûye.

Ji ber ku li Erzinganê, Dêrsimê, Sêwasê, Meletyê, Xarpêtê, Dîlokê, Meraşê zimanê kurdî  miriye, loma kurdayetî  pir zeîf e û miriye. Û loma jî li van bajaran ya kemalîzim ya jî dîndariya tirkan xurt bûye.
Yanî tirkîtî ketiye dewsa kurdîtiyê.

Lê li Culemêrgê û qezayên wê, li Wanê û qezayên wê, li Mêrdînê û qezayên wê û li gelek qezayê Diayrbekrê yanî  li bajarên ku kurd lê asîmîle nebûbine kurdayetî lê xurt e û kemalîzm tuneye.

Yanî dera ku zimanê kurdî lê zeîf be yajî miribe, li wir kurdbûn û kurdperwerî  jî zeîf û mirîye. Ev rastiyeke pir konkret e.

Heger em dixwazin elewiyan, ji bin tesîra îdeolojiya kemalîzmê xelas bikin dibê em bi elewiyan ra bi kurdî  bipeyivin, zimanê wan bikin kurdî.

Heta ku zimanê elewiyan tirkî be ne mimkûn e ku ji bin tesîra îdeolojiya kemalîzmê derkevin û ji kemalîzmê qut bibin...

Elewî û hinek kurmanc jî bi riya zimanê tirkî bûne tirk û bi jahriya kemalîzmê û tirkîtiyê jahrdadayî bûne.


Dema ziman tirkî be îdeolojî, bîr û bawerî û hestên netewî jî  kemalîzim û tirkperestî ye.


Kesê ku ji kemalîzmê gazinan bike bêrî hertiştî dibê giraniyê bide kurdî, dibê zimnê wî kurdî be, dibê bi malbata xwe ra, bi dost û hevalên xwe ra, bi elewiyan ra bi tirkî nepeyive, heger pir û pir ne mecbûr be dibê bi tirkî nenivîsîne û vê yekê ji hemû kurdan û elewiayn jî bixwaze.

Bi zimanê tirkî meriv nikane ji kemalîstiya elewiyan gazinan bike. Ji ber ku armanca kemalîzmê ya essasî asîmïlasyona kurdan e....

"Di mahkimeyekê da apê Mûsa Anter ji hakimên ku ew mahkime dikirin ra got:
Gelî hakiman, ji bo ku ez kurd im hûn min mahkime dikin. Min kurdbûn hilnebijart, heger hûn dikanin yê ku ez kurd xuliqandime ceza bikin."


-Zanîn malikê li meriv dişewitîne, meriv dike xwedî derd û kul, xewa şevan li meriv diherimîne. Meriv dibe ”Eloyê Xemxur”, dixwaze qûna dinyayê rast bike lê rast nabe…

-Dibê meriv tu carî xwe bi ber bayê cahilan nexe û bi wan ra nekeve minaqeşeyê. Îqnakirina cahilekî ji terbiyekirina pisikekê jî zahmettir e.

Gava aqil kêm be ziman dirêj e.
Loma pêşiyên kurdan gotine: Barê giran aqilê sivik...

Inga kommentarer:

Skicka en kommentar

PARVE BIKE