Min ev xebat bihîstibû lê heta nuha li fîlm temaşe nekiribû. Fîlmekî belgesel e.
Beşê min lê temaşe kir hevpeyvînên bi hin girtiyên wê demê ra ne. Ji Nûretin Yilmaz, Paşa Uzun, Zulfukar Tak û Ferîdûn Yazar bigre heta bi Adnan Ozbilgol û Tarik Ziya Ekîncî ygelek kes in.
Piştî temaşekirinê laşê min tevizî û hêrseke pir mezin di dilê min da peyda bû û hinekî din jî fêm kir ku dijminê me çiqasî tirsonek û însanên pir adî ne.
Piştî ku guhdarîkirin hewqasî zor bû, gelo ew kesên ku ev heqaret û îşkence dîtin çawa deyax kirin û nuha çawa dijîn?
Bi gotinê îzahkirina zulm û wahşete li zindana Diyarbekrê bûye pir zahmet e.
Piştî ku guhdarîkirin hewqasî zor bû, gelo ew kesên ku ev heqaret û îşkence dîtin çawa deyax kirin û nuha çawa dijîn?
Bi gotinê îzahkirina zulm û wahşete li zindana Diyarbekrê bûye pir zahmet e.
Esas ne rast e ku meriv ji van kesên ku ev zulm li me kirin ra bibêje însan jî. Ji ber ku yê însan be û piçek însaniyetî pê ra hebe vê zulmê li însanan nake.
Lê pir baş e ku neviyên me ewê vê zulma li bavê wan, li xweşik û birayên wan hatiye kirin bibînin.
Dibê zulma li Zindana Diyarbekrê li kurdan hate kirin tu carî wenda nebe, neyê jibîrkirin, weke belgeyeke dîrokî bête parastin.
"Diyarbakir 5 Nolu Cezaevî", di dîroka tirkan da dibê weke lekeyeke reş heta û heta bimîne.
Gelek sipas ji kesê ku ev belgesel amade kiriye, gelek sipas ji bo hemû kesên ku di fîlm da dipeyivin û vê wahşet û nemiroviya tirkan dikin belgeyeke dîrokî.
Erdogan îcar jî dixwaze ”gazê” û hêzeke nuha li hemberî kurdan biceribîne
Erdogan wê rojê gotibû ku li hemberî "rêxistina terorê ewê hin stratejiyên pir cihê, hin îcraatên pir cihê" têxin dewrê."
Bi rastî jî wa ye hin "îcraatên nuh" dest pê kirin. Wa ye ji zindanên Diyarbekrê û Mêrdînê girtiyên kurd bi darê zorê surgînî Trabzon, Rîzê û hin bajarên ji Kurdistanê dûr in dikin.
Vana bajarên wisa ne ku him him dûrî Kurdistanê ne, him faşîst lê xurt in û him jî weke gel dijminatiya kurdan e dikin.
Li gorî çapemenî dinivîsîne, di zindanan da zulm û zorê û îşkenceyê dîsa dest pê kiriy. Û kesên li dij radibin jî bi lêdan surgûnî bajarên tirkan dikin.
Ji bo ku bi vî hawî him girtiyan ji ber hev da bixînin û him jî çûn û hatina malbatên wan zahmettir bikin.
Û ya din jî di nava tirkan û faşîstan da wan ji pertav û desthilanîn da bixînin.
Ev îcraat û stratejiya Erdogan ya zîndanan e, me ew fêm kir.
Û "îcrat û stratejiya" li der ve jî siyaseteke bêtir sertî, bêtir girtin û bêtir operesyon û kuştin e.
Li bajaran terorîzekirin û provayên lînckirinên kurdan dîsa dest pê kirin. Hukûmet, kurdên li xerbê li hemberî tevgera kurd weke şantajê bikar tîne, dixwaze pê kurdan bitirsîne.
Mesela ev çend roj in li Zeytûnbûrnuya Stenbolê û li gelek bajarên din faşîst û gel bi hev ra êrîşê dibin ser kurdan, ser mal û karên wan. Lê ne serokwezîr û ne jî wezîrê hundur heta nuha yek beyan jî di heq van êrîşan da nedane.
Êrîşkar her roj qefle bi qefle bi dar û kêr bi hev dikevin kurdan terorîze dikin. Her tişt vekirî û li ber çavê pûlisan dibe, çapemenî risim û fîlmên êrîşkaran belav dike, lê dîsa jî kes nayê girtin.
Heta li gelek deran faşîst ji hêzên ewlekariyê alîkariyê digrin û bi hev ra êrîşê dibin ser kurdan.
Yanî bi kurtî "açilm a" Erdogan ya piştî hilbijartinan li hemberî kurdan bêtir teror, bêtir girtin û kuştin e....
Û vê yekî jî ewê bi hin wasite û înstrumentên nuh biceribînin...
Heger em ji zimanê xwe hez bikin asîmîle nabin
Nivîsandin û axaftina bi kurdî dibê em ji xwe ra bikin adet, tore, baş xerab tu carî dev jê bernedin.
Ji xwe tore, adet û tradisyon ji îstîkrarê çêdibe, meriv di tiştekî da israr bike, ew tişt bi demê ra dibe adet, tore, kultura civatê û milet.
Zarok û biçûk li mezinên xwe dinêrin, dema mezin bi tirkî bi wan ra bipeyivin ew jî wan texlît dikin.
Mesala di van herdu gerên min da kesên herî kurdînezan jî bi min ra bi kurdî dipeyivîn.
Ji xwe tore, adet û tradisyon ji îstîkrarê çêdibe, meriv di tiştekî da israr bike, ew tişt bi demê ra dibe adet, tore, kultura civatê û milet.
Zarok û biçûk li mezinên xwe dinêrin, dema mezin bi tirkî bi wan ra bipeyivin ew jî wan texlît dikin.
Mesala di van herdu gerên min da kesên herî kurdînezan jî bi min ra bi kurdî dipeyivîn.
Çimkî wan dizanîbû ku ez ji tirkî hez nakim û bi kesê kurdîzan ra bi tirkî napeyivim.
Bi rastî tiştê bi min herî zor tê, bi kurdekî ra axaftina bi tirkî ye. Gava ez bi kurdekî kurdînezan ra ji mecbûrî bi tirkî dipeyivm, bi min wisa tê ku tirkan yek ji me kuştiye û kiriye tirk.
Yanî di şer da me wenda kiriye û wan qezenc kiriye û ez jî vê serdestiya wan qebûl dikim.
Yanî teslîm dibim.
Ev yek bi min pir zor tê.
Heta sala 1980-î dewletê ji bera Xamoyan yek kes jî teslîm negeritbû û nekirbû ”tirk”.
Lê piştî 1980-î mixabin dewletê ji malbat û nera me jî çend kes ”şehît” kirin, yanî asîmîle kirin.
Ev jî nîşan dide ku di şerê helandinê da em tim zayiatê didin, em kêm û ew jî zêde dibin.
Di herdu gerên min da jî wiha bû ku her civata ez lê bûma ziman miheqeq bi kurdî bû.
Ez li Kurdistanê, heta li gelek derên Stenbolê jî çûm kîjan aşxanê, qahwê, pastexanê tim bi kurdî peyivîm.
Di herdu gerên min da jî wiha bû ku her civata ez lê bûma ziman miheqeq bi kurdî bû.
Ez li Kurdistanê, heta li gelek derên Stenbolê jî çûm kîjan aşxanê, qahwê, pastexanê tim bi kurdî peyivîm.
Yanî dibê meirv ji xwe dest pê bike û di şêla xwe da xwedî îstîkrar be, bi kesê kurdîzan ra tu carî bi tirkî nepeyive.
Ev 31 sal in ez di vê xeta xwe da israr dikim. Ez bawer dikim hindik be jî min tesîrek li der û dora xwe kirye…
Bi dîtina min her kurd dikane eynî tiştî bike...
Terorîst û cenawarê norweçî heyranê Ataturk bûye
Anders Behring Breivikê norweçî yê ku du roj berê li Norweçê qetlîameke mezin kir, derket ortê ku rasîstekî pir mezin e.
Di îfadeya xwe gotiye, ji bo ku ew bikanibe rê li ber hatina xerîban ya Norweçê bigre wî ev qetlîam kiriye.
Tiştê balkêş, vî rasîst û qatilê mezin di nivîseke xwe da pesnê Ataturk daye, gotiye heger Ewrûpa bikanibe yekî weke Ataturk derxe, wê çaxê ”li Ewrûpayê pirkulturî dikane bibe” ya na felaket e.
Yanî ancax yekî weke Ataturk dîktator dikane însanên ji gelek kultur, ziman û miletên cihê bihelîne û bike yek milet…
Mêrik rast gotiye…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar