Rojnamevan Rêbwar Kerîm Welî, di nivîsa xwe ya dawî da dibêje, li Silêmaniyê êrîşên ser baregeha PDK-ê ji alî merivên Îranê, yên Yekgirtuya Îslamî, Ensarel Îslam û hin berradayiyên Gorranê ve pêk hatiye.
Pir mimkûn e ku tiliya Îranê di van êrîşan da hebe.
Ji ber ku di van rojên dawî da kurdan li Hewlêrê li dijî Îranê hin protestoyên ku rejîma meleyan aciz bike kirin, li ber seferata Îranê postersên Xameneyî û Xumeynî şewitandin.
Miheqeq Îranê ji vê yekê gelkî aciz bûbe û ewê xwestibe ji PDK-ê heyfê bigre, hêza xwe nîşanî wan bide.
Vana hemû îhtîmalên xurt in û dikane bi rastî jî wisa be.
Lê belê ev yek ne bûyeran bi heq derdixe û ne jî sûcê kurdan kêm dike.
Heta belovacî wê, heger bi rastî jî wiha be, yanî dema Îran bixwaze bikanibe kurdan bera hev bide, kurdan bajo ser hev, partiyan bide kevirkirin, însanan bide kuştin, ji bo kurdan felaket e.
Wê demê maneya xwe ew e ku em milet û civateke ne saxlem in, meriv û destikên dijmin di nava me da pir in, dijmin kînga bixwaze dikane li Kurdistanê bûyerên mezin derxe û kurdan bera hev bide.
Bêguman dijmin, çi Îran dibe, çi Tirkiye dibe ewê her tim bixwazin zirarê bidin me û li Kurdistanê tevlihevyê derxin.
Lê bira kurd saxlem bin, bira kurd nebin merivê dijmin.
Kes kesî bi zor nikane bike merivê xwe, heger mriv saxlem be...
Çima kurd em nikanin li welatê wan, wan nerehet bikin?
Çima îranî û tirk nabin merivên me?
Xelk nabe, çimkî xelk ji welatê xwe hez dike, naxwaza zirarê bide welat û dewleta xwe.
Heger hin kurd bixwe ne pîs bin, ne dijminê qewmê xwe bin, kes nikane bi zor merive bike merivê xwe.
Loma jî girêdana bûyerên Silêmaniyê bi Îranê ve uzrê ji qebhetê mezintir e û rewşê xerantir dike.
Dema kurd xwe bi xwe bin, tiliya hêzên der di bûyeran da tunebe çareserkirina gelşan rehettir e, meriv ya hevûdu îqna dike û ya jî yek tawîzê dide yê din û meselê hel dike.
Lê dema aktorê esasî û yê pişt perdê dijmin be, wê demê îktîdara heyî, dûzana heyî ne di ewlehiyê da ye.
Aramaiya îro li Kurdisana azad heye girêdayî merhamet û însaf dijmin e, dijmin kînga bixwaze dikane civatê tevlihev bike, îndanan bera hev bide, bûyeran derxe û sîstema heyî têxe tahlûkeyê.
Dibê ev tahlûka miheqeq ji ortê rabe.
Ewê çawa rabe?
Dibê kurd bi tu hawî nebin sîxurên dijmin.
Ev yek ewê çawa bibe, dibê serokên kurdan û hukûmeta kurdistanê serên xwe pê ra biêşînin û miheqeq riyekê bibînin.
Ya na, piştî her tevliheviyê îşaretkirina dijmin meselê çareser nake.
Çareserî, dibê kes nikanibe bi me bilîze û me bike merivê xwe....
Û çend gazinên ji kerba dil....Gava meriv nezan be, haya meriv ji dîroka meriv û ji ya dijmin tunebe, meriv zêde li ber perîşanî û rebeniya xwe nake, meriv pê hay nabe.
Lê gava haya meriv piçekî ji dîroka meriv û ji ya dijmin hebe, meriv bizanibe ku dijmin çawa bûye serdest û meriv jî çawa bûye bindest, a wê çaxê meriv diteqe, merazarî û kezebreşî dibe...
Yaho li başûr hîn nebûne dewlet dikin hevûdu bixwin, dikin çavên hev derxin...
Çi ye efendim nizanim "gendelî" û çi kêmasî heye...
Rast e, heye û ewê hebe jî...
Lê riya vê ma li hember hev îlanî herb e?
Ma şer û luştin e?
Bi siyasetê, bi riya diyalogê çareser bikin..
Lê bi dîtina min hemû sebebên aborî û civakî ku nîşan didin gişt vir in, giş bahane ne...
Sebeb yek jê li gor dibêjin hin ”maşeyên” xelkê ne. Ya din nezanî, dijminatî û qebûlnekirina hev e.
Çima ku YNK-ê bi ya wan nekiriye û bi PDK-ê ra dijminatiya xwe nedomandine vê tevliheviyê derdixin...
Hin kurd ji azadiyê, serxwebûnê, avakrina dewleteke serbixwe layiqî xwe û gelê xwe nabînin, heger layiqî xwe bidîtana îro gulle bera hev nedidan…
Carê fêrî serê çiyan, şikeftan, bênasnametiyê, destvegirtina li ber dijimin bûne…
Rehetî, serbestî, nîvîktîdareke serbixwe wan nerehet dike, loma jî dixwazin xera bikin, dîsa bibin parsek û mahcirên ber destên neyaran…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar