18 augusti 2010

Dibê em van zincîrên koletiyê zû bişkînin...

Ajansa ANF-ê du roj berê li ser xortekî kurdê futbolcî yê bi navê Şahan Şanli xeberek weşand.
Li gor xebera ANF-ê, Şanliyê 17 salî, futbolciyekî gelkî jêhatî û zîrek bûye û di tîma Beşîktaşê ya xortan da çar salan jî qelebanî kiriye.
Şanli dû ra fêm kiriye ku heger ew kurdbûna xwe înkar neke ne mimkûn e ku ew bikanibe bi pêş keve.
Loma jî Şanli, dawiya dawî xelasî di derketina serê çiyan da ditiye û çûye ketiye nava refên gerîlayên PKK-ê.
Şahan Şanli di sala 1993-an da li Geverê hatiye dinê û di zaroktiya wî da malbata wî koçî Stenbolê kiriye.
Li Stenbolê li ser israra apê wî, Şanli di qulûba Beşîktaşê da dest bi lîstika futbolê kiriye û bûye lîstikvanekî baş.
Şanli, futbol û mekteba xwe bi hev ra meşandine û ji herduyan jî pir hez kiriye û di herduyan da jî serkeftî bûye.
Lê ew jî wek hemû keç û xortên kurd him li mektebê û him jî di sporê da rûbirûyî nîjadperestiya li hember gelê xwe bûye û ew ji nêz va nas kirye.
Şanli, çar salan qelebaniya tîma ciwanên Beşiktaşê kiriye.
Di sala 2007-an da di maça Super Lîgê da bi forma Beşîktaşê qeleya xoratan parastiye.
Di hin maçên li derveyî welêt yên di nabêna tîmên xortan da forma li xwe kiriye.
Yanî bi kurtî Şanli lîstikvanekî jîr, jêhatî û bi qabîliyet bûye, dikanîbû bibûya lîstikvanekî meşhûr..…
Lê nebûye, nikanîbûye bibe.
Ji ber ku ew kurd e û eslê xwe jî înkar nakiriye.
Li Tirkiyê, wek di her kar û biranşê da, di sporê da jî dema tu eslê xwe înkar nekî, kurdbûna xwe weke sirekê veneşêrî pêşketin û serkeftina te ne mimkûn e, pir û pir zahmet e, mûcîzeye.
Şahan Şanli ev rastiya tahl di zaroktiya xwe da , pir zû dîtiye, lê teslîmî wê nebûye, hustuyê xwe li hember vê nîjadperestiya li hember gelê xwe xwar nekiriye, bi vacayî li dijî, nîjadperestiyê, zulmê serî hilda ye, îsyan kiriye.
Û dû ra jî derketiye serê çiyê, bûye gerîlayekî kurd.
Şanli di hevpeyvîna xwe da gotiye:
“Ez di futbolê de serkeftî bûm. Lê ji ber ku ez kurd bûm, li pêşiya min astengî datanîn.”Ji ber ku ew kurd bû ye, ew negirtine Tîma Netewî ya Ciwanên Tirk, jê ra gotine "tu ne tirk î..."
Ji ber ku Şanli bi xwe jiyaye loma jî çerx û sîstema nîjadperestiya tirk baş nas dike, gotiye, li Tirkiyiyê di sporê da şovenizim serdest e.
Şanli, ji jiyana xwe nimûneyeke konkret daye, gotiye:
”Antrenorê tîma netewî yê wê demê Umît Davala bû, bi zelalî ji min re got, ‘Jiber ku tu ne tirk î, te nagirim tîma netewî’.Rast e, siyaseta dewleta tirk ya li hember kurdan tim ev bûye: eslê xwe înkar bike bibe her tişt, tirkî bipeyive zêde bipeyive…
Dema dê û bavên kurd van rastiyan dibînin û dibihîzin bi piranî ji dêlî ku eşkere bikin, biçin ser, vedişêrin, naxwazin kes bibihîze, çapemenî li ser raweste, qalê bike.
Ev şaş e, bûyerên wiha dibê neyên veşartin, dibê werin îfşa kirin.
Zulma li me dibe bi veşartinê, bi ”îdarekirinê” kêm nabe, dibê em bi xurtî li dij derkevin, îsyan bikin, doza azadî û mafên xwe yên netewî bikin.
Ji bo ku kurd bêyî ku xwe înkar bikin bikanibin di her warî da biserkevin dibê nîjadperestiyên wiha ”îdare” nekin.
Wek min got, Şanli xortekî jîr e, çerxa dewleta tirk zû nas kiriye, loma jî gotiye:
”Ez di dibistanê de jî serkeftî bûm, ger min nasnameya xwe û nirxên xwe yên netewî înkar bikira, ez ê bigihiştama pileyek bilind. Heger tu li Tirkiyeyê kurd bî, wê çaxê garantiya dahatuya te tuneye. Min dixwest hiqûqê bixwînim. Herî zêde ezê bibûma parêzer. Ew jî ne garantî bû. Gelek mînakên vê hene. Ciwanên kurd li zanîngehan bi zextan re rû bi rû ne. Ji dibistanê têne qewitandin, davêjin binê zîndanan, heta li kolanan li ber kamerayan l iwan dixin û dikujin. Cara yekem min di jiyana xwe de biryar da, ez dixwazim çi bikim? Tevlî gêrîlayan bûm.”Şanli, li gel ku hîn xortekî 17 salî ye, lê dîsa jî sîstema dewleta tirk baş nas kiriye, dizane heta ku gelê wî bi vî rengî bindest be, wek ferd ew jî tu carî azad nabe, ew bibe çi jî garantiya pêşeroja wî tuneye.
Loma jî dibê hemû kurd baş bizanibin, heta ku em wek milet azad nebin, nebin xwedî statuyeke siyasî, xwedî dem û dezgehên netewî, azadiya me ya ferdî jî ne mimkûn e.
Ferdê miletekî bindest jî bindest û kole ye.
Yê vê rastiyê nebîne xwe dixapîne.
Lê li alî din, li gel vê zulm û nîjadperstiya civata tirk, pitepit û zixtên dê û bavan yên ji bo ”xwendinê” jî gelekê caran zarokan ji dîn û îmanê dike û wan bi çolê, bi serê çiyan dixe.
Erê zarok bixwînin, bibin xwedî kar, xewdî sinet baş e, lê dibê meriv zêde zorê jî nede xortan, wan di hilbijartinên wan da serbest û azad bihêle.
Çawa ku zewaca bêdil ne rast e, xwendina bi zorê, ya bêdil jî ne rast e, dikane bibe sebebên hin netîceyên bi jan, bi êş.
Netîce, heta ku em wek milet wiha bindest bin, nebin xwedî dewlet û statuyeke siyasî halê zarokên me jî ewê tim û tim ev be….

1 kommentar:

  1. Ba$ dîyare, ku em nikarin tev tirkan bijîn. Lewma/loma edî em bi her awayî çalekîyên Kurdewarîyê pêk bînin, (weki rûre$î)hêvîya pêkve jîyanî, nedin gelê Kurd.
    Bimînin di parastina Kurd û Kurdistanê da. R. Sîtav

    SvaraRadera

PARVE BIKE