Hevalekî min piştî 30 sal surgînî ev çend roj in vegeriya welêt. Hema hema heroj em telefonî hev dikin.
Feqîro li hember guhrerîna welêt û însanan matmayî maye, gêjomêjo bûye, nizane berê wî bi kuda ye…
Ne ew kuçe û kolanên ku lê mezin bûye nas dike û ne jî dikane bi tena serê xwe li bajarê xwe yê zaroktî û xortaniyê bi bigere.
Dibê tim yek jê ra rêberiyê bike û wî bibe mal û bîne.
Xwedê neyne serê dijminê min.
Her kesê ku ji Ewrûpa vedigere welêt, dera pêşî ziyaret dike bêguman goristan e, ji ser gorrekê diçe ser gorreke din.
Çimkî di nava van 30 salên surgûniyê da me gelekan dê û bav, nêz û hezkiriyên xwe wenda kiriye.
Loma jî weke herkesî hevalê min jî çûye ser gora dê, bav, bira, heval û şehîdên Kurdistanê.
Li gor gotina wî, ew û xwarziyê xwe li hinda Derêyê Mêrdînê dema bi rê da diçin çêbkêsanek ji par ra bi sureta guleyê destê xwe dixe bêrîka wî û pakêta di bêriya çakêtê wî da derdixe û mîna burûskê wenda dibe.
Pakêta cêbkêsan biriye ne telefon û ne jî cuzdan bûye. Dermanê hevalekî bûye. Derman ji Stockholmê heta Diyarbekrê çûye lê yê cêbkêsan nehîştiye bigihîje xwediyê xwe yê nexweş, bi nêta cuzdan ya jî telefonê biriye.
Dema min bûyer bihîst ez pir muteesîr bûm û dilê min ji Diyarbekrê geriya.
Hevalê min got, Zinar, hew min dît destekî ji par ra got çelp û li bêrîka min xist û baz da.
Got min bera pê da lê ne karê aqilan bû, di ser dîwarekî nizanim çuqasî bilind ra weke fuzeyekê firiya, di jiyana xwe da ez tu carî nebûbûm şahidê tiştekî wisa. Li gor hevalê min qal kir, baz jî hewqas ne bi suret e.
Piştî ku min mesele ji hevalê xwe guhdarî kir, ez pir bi di bin tesîra bûyerê da mam û loma jî min bûyer li vir ji çend hevalan ra jî qal kir.
Min ji kê ra qal kir, got lolo, ev hîn ne tiştek e, gelek bûyerên ji vê ecêbtir û xerabtir hene.
Heryekî qala çend bûyerên wiha kir.
Devê min ji hev çû.
Yekî got, li ber otêla Gokdelenê ez û çend heval li hev sekinîbûn û ez bi telefonê dipeyivîm. Got min hew dît ku telefona min ji dest min firiye. Got dema ez fitilîm û min li pişt xwe nêrî, bavo ez çi binêrim, yek waye weke teyrekî difire û dihere.
Telefona hevalê min dihere, rebeno dibe weke nêçîrvanê bêsîleh.
Ez hinekî din hêrs bûm, dilê min hinekî din ji Diyarbekrê geriya.
Her hevalekî qala bûyerekê û du bûyeran kir.
Dawiya bûyeran nedihat, kes ji Diyarbekrê bi silametî nefilitî bû. Kî çû bû wir miheqeq cêbkêsanekî tiştekî wî revandibû.
Hevalekî got , li qatê çaran pêncan jî meriv ne di ewlehiyê da ye, nêrdiwanên bi çengel davêjin ji balkonan da û hildikşin jor.
Wey kevir bibare!
Diya min do bi şev di telefonê da got, li gel ku bê çend mitêlên min tiştekî min tuneye jî lê ji tirsan dîsa jî min derêyekî hesinî xistiye deriyî xwe. Got, lê hesin jî pere nake, bi birekên hesinbir deriyan dibirin û dikevin malên xelkê.
Piştî ku min li diya xwe jî guhdarî kir Diyarbekir li ber çavê min bû weke marekî reş, ez jê tirsiyam û hinekî din madê min jê geriya.
Ew Diyarbeikira ku miletê kurd bi çavê bûka Kurdistanê lê dinêre,
Ew Diyarbekira ku kurd wê weke kelayeke tu carî nayê zeftkirin dibînin,
Ew Diyarbekira ku ewê sibe bibe paytexta Kurdistanê,
Ew Diyarbekira ku qehremanên weke Dr. Fûad, Bavê Tûjo, Şêx Saîdê Kal û 46 canfîdayên kurd lê canên xwe feda kirin,
Ew Diyarbekira ku bi sedan keç û xortên kurd di zindanên wê da bi wahşeteke mezin hatine perçeperçe kirin, çawa îro dikane têkeve vî halî?
Çawa dikane bibe bajarê diz, çeqel, rêbir û cêbkêsanên serê riyan?
Heta nuha dilê min bi hesret û bêrîkirina welêt û Diyarbekrê bûbû weke kozeke agir û bi şev û roj wer ez diqimirandim.
Lê piştî bihîstina serpêhatiya hevalê min û sohbeta bi diya min ra weke hinek satilek av bi ser koza agirê di dilê min da ke û vemirîne.
Nuha tirafa dilê min vemirîye, bûye xwelî...
Diyarbekira ku ev 30 sal in min ew xeyal dikir, ne ev Diyarbekir e ku ji tirsa rêbir û cêbkêsanan ezê newêribim lê bigerim.
Ez naxwazim biçim Diyarbekireke ku bûye warê diz, rêbir, cêbkêsan û serxweşên kuçan.
Ez naxwazim Diyarbekireke wiha bibînim…
Dilê min ji Diyarbekrê geriya ye...
Diya min û du birayên min li Diyarbekrê dijîn. Dema ez vegerim, gelo ezê çi bikim?, ez nizanim.
Lê çîrokên min bihîstin dilê min ji Diyarbekrê sar kiriye.
Xwezî min ev bûyer hemû nebihîstana û Diyarbekir li ber çavê min wiha ”reş” nebûya…
Braye Eziz u Delal
SvaraRaderaMerheba ez nızanım ku eze jı ku u jı küdere dest pe bıkım. Le eze gotina daveye, jı seri da bıbejim.Xwezika te va nivisa bı vi havi ne nivisa. Be çıma? Eze yek bı yek gori dıle xujı tera rezkım u bıbejim.
1) Dızı lı her vari heyı,le kem-zede… Ez baverim ku lı ba te ji dızi çedıbı ev ne ve mağneya ku Stockholm vare dızza yı.
2) Dızi be polis, yan ji alikariyen polisa tunebı tu cari çenabı. Ne lı wır lı her dere vayı. Ez baverim ku lı ba teji bı vi haviyı.Çımki kare criminal de mısoger kesen devlete tıliya van te de heye.
3) Dızi ne şuxula iro yı.Çergi dirok heye u hetta nuha tım dızı çedibi, u lı bajare mezın eve tım jı hebı. Lı amed’e jı, bere ji hebu eve tım jı hebı .Ez baver dıkım ku lı ba te jı heyı u eve hebıji.
4) Problema dıziye pır gıringe.Be abori, cıvaki, psikolojik meri nıkanı lı ser kıse bıkı.Dujmıne Mılet’e Kurd dıbejin”Welate Kurdan meri nıkanı le jiyana xu ava bıke.Çimki dızi u fele heri xerab çı heye ev lı vır zede zede heye.” Dujmın duxazı dızi pırbı,ku mıllet bıra bıtırsı ,bıra bı hevdura nedi nestini u jı hevdu dur bıkeve.Bıra baveriya van bı hevdura nemıni.Tım bıra dı bın teröre da bıminın.
5) İro lı Amed’e bı hezaran pirek,kal,peya u zaroken Kurd’a bırçiye. Gunde van hatiye şevitandın. Be karın. Xwarın tuneye ku buxun.Jı sıbe hetta evare jı Xurniya hezaran pariyan nan neçuye. Fekiri xızanı u be kesi çağa veri hında hevdu, dızi jı, şelan jı u fele heri xereb jı pır dıbı.Hın jı eve pır bıbe. Baver bıke bawe Azad… Xızaniya Amed’e jı Hindistan’e zedeye ne kemı.
6) Le xevka xızanı heye lı hember ve xızaniye jı xevka zengini heye. Siyasetmedaren Kurd’a iro xaniye van e heri erzan,bı 100-200 xezar doları.Baveriya te bıra hebı ku ne tene xaniyeki van jı hene.Her yeki eceb çend xaniye van hene.Lı helke xızanıya pır u pır zede, lı helke ji zenginiya lı velate Avrupa tuneye, lı Amed’e dımeşe
7) Mılet’e Kurd dı vi xalidayı.Le mılete ki dın ba nuha zuda hevdu xenıkandıbu
8) Nivisa te yı jı bo Amed’e bı vi xesabı bar kı.Cardın bıfıkırı ,braye eziz u delel. Sexsiyeta Amed’e tu baş zanı.Ez zanım dıle te şevitiyi. Tu duxazı bı tışte xeş Amed veri zıman.Ne bı dıziye, bı lece bı şoreşgeriye veri zıman. Amed tım u tım serbılındı u eve tım jı serbılınd bı.
9) Zanım jı bo te ferk nakı. Le jı bo xwendevanan dıbejım ez ne jı Amad’e mı, u lı Amed’e jı na minim. Lı ez kanım vuha bıbejim, lı Paris’e ez hatım şelandın.Ev nayı ve manaya ku Paris vare dız u çekelayı.Ez baverim ku, tu ji lı Stockholm’e hatiye şelandın.
10) Ez jı bo te kanım cane xu bıdım. Le bele tışte te jı bo Amed’e aniye zıman cardın bıxwuni u bıfıkırı.Çukas dıle te şevitiyı hevkas ez jı pe eşyam. Le bele gotına teyı jı bo Amed’e jı hevkas ez eşandım.Fıkramın eve ku revşenbiren vek te u siyasetmedaren Kurdan heqe van tuneyı ku gazınan bıke u bıponıjı.Jı welate xu bıqeherı,heqaereta bıka. Hevciyen hune gazınan bıkın.Bıfıkırın gelo çıma dızi zede buye.Ecep em çı bıkın ku kem bıbe.Ne tene dızi van tışten heri xerap jı welate xu çava eme kem bıkın.Hin gotine mın heye le mın pır drej kır.Hevidarım ku tu bı dıl xweşi ve nivise bıxwini.Jı bo zımane mın lı kusura mın mezeneki zede Kurmanciya mın ne başa bı saya ve em hındık hındık fer dıbın.Slav u hurmet
Birayê delal yê "anonym",
SvaraRaderaTu jî dizanî ku xale me ev nivîsa xwe ji bo "Amed-eke ji bexchê gulan" nivîsiye. Zêde li ber xwe nekeve.
Wellahî kurdiya te gelekî bash e. Tishtê ku divêt tu careser bikî, ew jî chend kêmasiyên bichuk in. Pêshda elfebe u dure jî rastnivîsin. U xelas.
Ji dil dibêjim, mirov bash dibîne ku chavkaniya zimanê kurdî ya gelêrî li gel te xurt e.
Heger dil bixwaze, bi xwedê kim, cemedên li Antartîka-yê jî nikarin li ber xwe bidin.
Ez destpêka nivîsa te bi shiklekî rast wilo dikarim binivîsînim:
"Birayê ezîz u delal,
Merheba! Ez nizanim ku ez ê ji ku u kuderê dest pê bikim. Lê ez ê gotina dawiyê di serî da bibêjim: Xwezî(ka) te ev nivîsa bi vî hawî nenivîsiya. Bêje chima? Ez ê yek bi yek li gorî dilê xwe ji te ra rêz bikim u bibêjim."
Herê welle, hindik u rindik wilo ye.
Silav
Pîran Tîr