10 januari 2009

Ev cinawir dibê were kuştin!

Di van rojên dawî da li Tirkiyê bûyerên wisa mezin û girîng diqewimin ku bixwaze nexwaze meriv mecbûr dimîne ku qala wan bike.
Rojnameya Tarafê do di rûpela xwe ya pêşîn da di derbarê operasyona Ergenekonê da wiha gotibû:
”Neh zabitên muwazaf yên ku nuha girtî ne di sala 2009-an da di bin serokatiya Orgeneralên teqawit Tuncer Kilinc û Kemal Yavûz da darbeyeke leşkerî plan dikirin. Di dema civînên di malan da kamareyên pûlisan fîlmên van neh zabitên muwazaf(wezîfedar) girtin.”
Yanî sebebê operasyona dehemîn ya li hember Ergenekonê, ji texmîna gelek kesan jî cidîtir û mezintir e. Rêxistina Eregenekonê bi rengekî pir cidî xwestiye ku îsal darbeyeke leşkerî bike.
Li ser krokiya ku di mala Îbrahîm Şahîn Mudurê Dahîreya Tevgera Taybetî yê kevn da hat dîtin li daristaneke li Navçeya Golbaşiya Enqereyê kolan hate kirin. Di encama kolanê da gelek çek, bombe û cebilxane ji bin erdê hate derxistin.
Di operasyonê da 9 zabit (jê 3 general) 3 profesor û gelek burokratên dewletê yên mezin jî di nav da, li ser hev 40 kes hatine girtin.
Ji doza Ergenekonê berê jî 87 kes girtî ne û bi tawanbariya hewildana darbeyeke leşkerî, kuştin û damezrandina rêxistineke bi dizî tên tên mahkimekirin.
Di nava vê rêxistina Ergenekonê da ne tenê kesên nîjadperest û kemalîst hene, bi qasî wan, kesên çep û komînîstên weke Dogu perînçek, Yalçin Kuçuk, Aydin Engîn û gelek kesên weke wan jî hene.
Piştî CHP-ê û Partiya Karkiran, do jî Partiya Komunîst Ya Tirkiyê(TKP) li Ergenekonê xwedî derket û şûrê çeteyan kişand. TKP-ê do daxuyaniyek nivîskî da û wiha got:
”Pêvajoya digere, ne pêvajoyeke hiqûqî ye. AKP, qeweta xwe ji hêzên emperyalîst digre û operasyonan li dar dixe. Kesên ku hatine girtin, ne ku sûc kirine hatina girtin, ji ber ku mûxalefeta AKP-ê dikin û li hember hin projeyên Emerîqa derdikevin hatine girtin“
Xwediyên vê beyanê û kesên weke Aydin Engîn xwedêgiravî merivên çep û komînîst û dostên miletê kurd in.
Lê derdikeve ortê ku çepîtî û ”dostaniya” bi kurdan ra meskê bûye, di esasê xwe da wan bi kemalîst û faşîstan ra xwestine darbeyeke leşkerî bikin û tevgera kurd ya netewî bipelçiqînin.
Çimkî nerehetiya van çeteyan yek jî di warê demokratîk û legal da hebûna mixalefeta tevgera kurd ya netewî ye, ew dixwazin vê mixalefeta kurdan bipelçiqînin.
Ji ber ku çete, Ergenekon, JÎTEM, kesên îtîrafçî, cînayetên qatilnediyar û Hizbulaha dewletê hemû jî li hemberî miletê kurd û ji bo jiholêrakirina tevgera kurd ya netewî hatin çêkirin.
Dema îktîdar û hukûmet dest diguhere ev hêzan naxwazin dest ji saltanat û debdebeya xwe berdin.
Çimkî ew carê wisa fêrbûne ku dibê hin meqam û îmkanên dewletê tim di destê wan da be, bêyî wan kes li wan meqaman rûnene.
Û ya din jî dibê kurd tim û tim bindest û bêmaf bin.
Nuha wisa xuyaye ku hukûmeta AKP-ê û beşekî ji dewlet û artêşê êdî gihîştine wê baweriyê ku bi şer mesela kurd çareser nabe, dibê riyeke din biceribînin.
Loma jî hukûmet bi destûra serokatiya artêşê di telewizyona dewletê da destûrê dide weşana kurdî û qala hin tawîzên din dikin.
A ev proses van kes û hêzên nîjadperest, faşîst û kemalîst dîn û har dike û dixwazin rê li ber vê qonaxê bigrin.
Yanî dibê kurd baş bizanibin ku ev şer û ceng di esasê xwe da hemû li ser kurdan û pêşeroja wan e.
Bêguman herdu hêz şerê îktîdarê jî dikin, AKP û hêzên îslamî dixwazin hukum û desthilatiya xwe zêde bikin, lê şer bi qasî wê li ser kurdan e jî.
Heger ev çeteya Ergenekonê biserketa û bi rastî jî darbyeke leşkerî bikira ji hêzên îslamî û kadirên AKP-ê bêtir ewê malik li kurdan bişewitandana, ewê bi hezaran kes bikuştana û wenda bikirana.
Loma jî dibê em kurd ji AKP-ê bêtir kêfxweş bin ku ev çeteya faşîst deşîfre bû, berî ku bigihîje armanca xwe hate girtin.
Di roja pêşî ya operasyonê da serokatiyê artêşê xwe li hukûmetê rakişand û îmajeke piştgiriya bi kesên girtî ra da.
Lê piştî ku armac û planên kesên girtî diyar bû û bi hezaran çek û cebilxane hatin girtin, şêla artêş û edaletê jî nermtir bû. Bi qasî ku ji derve xuyaye eşkerebûna plana darbeyê pozisyona hukûmetê û edaletê xurttir kiriye.
Di vê qonaxê da ev gelkî mihîm e.
Serokerkan rojapêşî xwe hinekî aciz kir, lê weke berê tavilê ”muxtira/nota” neda hukûmetê, tenê di derbarê bûyeran da ji serokkomar û serokwezîr ra bi devkî ”dîtina” xwe got.
Artêşa tirk tu carî wiha nazik û kibar hereket nakiriye, ya raste rast darbeyên leşkerî dike û dest dide ser hukum, ya jî weke 28-ê sibatê bi muxtirayekê hukûmetê ji ser hukim diqewitîne.
Lê wek ku min di nivîseke xwe ya berê da jî gotibû, maç hîn neqediyaye û raqib hîn tam neqawt nebûye.
Lê meriv dikane bibêje ku bi vê operasyona dawî darbeyeke pir giran xwar û hinekî din jî ji hêz da ket.
Ji bo ku ev çete careke din nikanibe derkeve rîngê û me tehdît bike, divê hukûmet û edalet baş li vî ”cinawir/pîrebokê” xin, heger newêribin bikujin jî lê bi kêmasî divê kût bikin, seqet bihlêlin.
Çare ev e, ne xwe sibe piştî hinek îsrihet û tedawî ewê dîsa xwe biceribîne. Heta ev cinawir(kemalîzm) neyê kuştin rehetî ji tu kesî ra tuneye.

Inga kommentarer:

Skicka en kommentar

PARVE BIKE