Li Tirkiyê bi rastî jî hertişt belovacî û tevlihev bûye. Tu fikir û îdeolojî di xet û mecreya xwe da nemaya, piraniya însanan bûne bukalemûn, li gor şert û mercan xwe diguherînin, dikevin rengekî din.
Îdeolojî, normên ehlaqî û xetên siyasî hemû serobînî hev bûne, pir zahmet e ku meriv însanan wek 20-30 sal berê li gor îdeolojî û siysetata wan tasnîf bike û ji hev bigerîne.
Meriv bala xwe didê, yekî paşverû, mihafezekar bi xurtî li dijî serdestî û midaxaleya leşekeran derdikeve û demokrasiyê diparêze.
Lê li alî din, yekî ku bi salan xwe wek însanekî “çep û komînîst” bi civatê daye nasîn wesayeta artêşê, heta darbeyên leşkerî diparîze, dibêje “ez abûqatê Ergenekonê me” û gelek tiştên din.
Di lîsteya dizî ya hukûmeta leşkeran da, ji komînîstan(Yalçin Kuçuk û Dogu Perînçke) bigre, heta bi lîberal, sosyaldemokrat, faîşst, dîndar û nîjadperestan ji her rêxistin, siayset, partî û îdeolojiyê însan hene. Aqilê meriv disekene. Lê mişerekiya hemûyan jî bi dizî dijminatiya kurdan e.
Lê di vê nivîsa xwe da ezê tenê li ser 2 kesan, yek, Yalçin Kuçukê ku hîn jî ji xwe ra dibêje ”sosyalîst” û Hasan Celal Guzelê rastgir, mihafezekar, panturkîst û îslamîst rawestim.
Berê ezê li ser şêla Guzel ya li hember artêşê û li hember Ergenekonê çend nimûneyan bidim.
Hasan Celal Guzel, di nivîsa xwe ya îro da dibêje:
“Li welatekî pêşketî yê Xerbî, dema tu ji gelê kolanê bipirsî, bibêjî ”serekerkanê we kî ye?” tu nikanî bersîvekê bigrî. Jixwe di heqê qumandarên ordiyê da zanîna tu kesî tuneye. Lê li ba me, şexsekî ji rêzê him di heqê serekerkanê nuh da û him jî di ê kevn da bi hemû xusûsîyetên wî xwedî zanîn e. Serekerkan bidin aliyekî, gelek hemwelatiyên me bi taybetî jî fermandarê hêzên bejayiyê, serekerkanê duyem, heta fermandarên artêşê jî yek bi yek nas dikin û dikanin rêz bikin."
"Nebêjin çi bi viya ve heye? Nebêjin hemwelatiyên me pir zane ne. Li Tirkiyê sebebê vê yekê, artêş û qumandarên wê di dereceya ku li welatekî demokratîk yê Rojava ne mimkûn e bûne aktorên siyasetê.”
Çendakî berê, serokwezîrê Tirkiyê yê kevn Mesût Yilmaz, di axaftina xwe ya li Parlamentoya Ewrûpayê da li dijî operasyona li hember Ergenekonê derket û got, ”bira leşker venegerin qişleya xwe.”
Yanî darbeyeke leşkerî parast.
Hasan Celal Guzel, bi xurtî li hembera van gotinê Mesût Yilmaz jî derket û got:
”Ji bo demokrasiya Tirkiyê ev ev rûreşiyeke mezin e, beyaneke ku meriv ji ber şerm dike. Ez Mesûd ji dema zanîngehê da nas dikim, ji ber ku demekê ez dostê wî bûm jî ez şerm dikim.”
Li gor Hasan Celal Guzel, Yilmaz, di jiyana xwe da hatibe kuderê bi alîkariyê hatiye, “bi maçkirina destê Ozal bû wezîr, bi maçkirina destê Semra Ozalê bû serokwezîr.”
Li gor Guzel, “Yilamz di dema darbeyan da zarokê leşkeran yê herî biaqil e. Min navê wî Mesût Onbaşî danîbû. Li ba generalan hukmê Mesût ancax bi qasî yê serdesteyekî/onbaşiyekî hebû.”
Wek tê dîtin, Guzel, li dijî midaxeleya leşkeran ya siyasetê ye. Lê li alî din divê were zanîn ku Guzel, nîjadperstekî tirk e û li dijî her babet azadiya gelê kurd e.
Ev jî komîkî û trajediya “rewşenbîrên” tirk e. Dikanin di hemû warî da demokratên temam bin, lê dema tê mesela kurd, dibin nîjadperest û faşîst.
Hasan Celal Guzel yek ji van kesan e. Lê mijara me, ne şêla wî ya derbarê mesela kurd da ye, şêla wî ya li hember artêşê û midaxeleyên leşkerî ye.
Nuha jî em werin ser Yalçin Kuçukê “sosyalîst” û “birayê” Ocalan.
Baykal, di her axaftina xwe da bi zirt xwe li abûqatiya çeteyên Ergenekonê radikşand, digot “helbet ez abûqatê wan im. Ez abûqatê wan im , çimkî van generalên artêşa tirk ya bi şeref li başûrê rojavayê Tirkiyê li hember terorîstan bi qehremanî şer kirine.”
Lê do raqibek ji Baykal ra derket. Do di programeke telewîzyênê da Yalçin Kuçukê çep û sosyalîst û “birayê” Ocalan jî xwe di ber Baykal ra kir, wî jî xwe wek berdevk û abûqatê Ergenekonê îlan kir.
Yalçin Kuçuk, do di programa Mehmet Alî Bîrand “32. Gun” (Roja 32-emîn) da pir eşkere li dijî girtina çeteyên Ergenekonê derket û darbeyên leşkerî parast. Yalçin Kuçuk got:
“Mafê vê dewletê tuneye dest bide Velî Kuçuk. Mafê dewletê tuneye dest bide tu paşayî. Hundurê min dişewite. Rejimê hildiweşînin.”
Welî Kuçuk, avakarê JÎTEM-ê ye, li Kurdistanê bi sedan kurd daye kuştin. Nuha ji kuştina Hrant Dînk, êrîşa ser mahkimeya bilind, bombekirina rojnameya Cumhûrîyetê, kuştina du rahîban û doza Ergenekonê di hundur da ye.
Yalçin Kuçukê sosyalîst, li dijî girtin û mahkimekirina vî qatilî derdikve, dibêje bi girtina wî “hundurê min dişewite.”
Kuçuk, heta çend sal berê jî wek merivekî çep, sosyalîst û dostê kurdan dihat naskirin. Lê îro abûqatiya qatil û çeteyên Ergenekonê dike, dibêje:
“Dozgerê vê bûyerê Tayyip e. Abûqat jî ez im. Ez vî îşî nadim Denîz Baykal jî. Denîz nikane bi qasî min biparêze.”
Diyar e çepîtî, sosyalîstî û dostaniya Kuçuk ya bi kurdan ra ne rast bûye, ji ber wezîfeya dabûn wî, xwe wer nîşan daye. Lê îro ya dilê xwe dibêje.
Kuçuk, wek merivekî sosylîst pir li ber zeîfbûna îdeolojiya kemalîzmê û dîktatoraiya leşkeran dikeve, dibêje:
”Ev herbeke hundur e, guherandina qerekterê Komarê ye. Ev Komara ku di sala 1923-an da ava bûye ji bo ku nebe Komareke Îslamî yek sateng maye, artêş e.”
Merivekî xwedêgiravî ”sosyalîst” bi rengekî bê şerm û heya wesayeta leşkeran diparêze.
”Sosyalîstekî” din, Dogu Perînçek, ji endametia Ergenekonê bi Velî Kuçuk û qatilên wek Osman Gurbuz ra nuha di hefsê da ye, wek Kuçuk, ew jî li pey darbeyeke leşkerî ye, ji bo leşker di hukûmeta cûntayê da wezîfeyekê bidinê.
Lê yekî wek Hasan Celal Guzel rastgir û nîjadperest li dijî darbeyên leşkerî derdikeve, li gor xwe ”demokrasiyê” diparêze.
Yalçin Kuçuk, di parastina qatil û çekên wan da jî tu şaşiyê nabîne, ji bo çek û bombeyên hatine girtin dibêje:
”Li Umraniyeyê hûnê deh bombeyên bêkêr top bikin û dû ra jî paşayan bigrin hundur. AKPrejîmeke dîktatorî ye. Dibêjin hilbijartin, hilbijartin. Kê Tayyip beg hilbijart?”
Mêrik ne tenê qatilan û darbeyên leşkerî diparêze, henekê xwe bi hilbijartinan jî dike, dibêje “hilbijartin”, çi ye. Li gor Kuçuk, dema general hilnebijêrin nabe, hilbijartina gel bêqîmet e. Loma jî henekê xwe bi rayên milet dike.
Bi kurtî heta nuha li tirkiyê gelek tiştê veşartî bû, ruyê gelek kesan yê rastîn nedihat zanîn, lê bi saya vê operasyona Ergenekonê gelk tişt baştir eşkere bû û derket holê.
Kî heval û dilxwazê çeteyên Ergenekonê ye û kî jî li dij e êdî xuya dibe. Yanî şeb û şekir ji geriya.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar