Hesabê mal û bajêr li hev derneket

Em îro mîvanê cîranê min Mamoste bûn.

Camêr ev du roj in sirf ji bo xatirê me diçe masiyan.

Di netîcê da qey ji şansê me ra, bawer bikin teyşetek masî girtibû.

De îcar wî û xanima xwe bi hostayî û marîfeteke wer di rûn da sor kirin ku jê nayê gotin, bawer bikin me "telî xwe pê ra xwar."

Ê piştî xwarina masiyan jî nedibû hema em bibêjin de bi xatirê we û me berê xwe bida malê. Bêyî me, du hevalên din jî mîvan bûn.

Me ji berêvkê da masiyê xwe xwar, bîra xwe vexwar û sohbeta xwe jî kir.
Di şevbêrkên wiha da bixwaze nexwaze meriv defterên kevn vedeke û dest bi sohbetên nostaljîk dike.

Me jî wer kir, gotinê gotin vekir û em man heta set 23-ê şevê.

Min li ba xwe wer hesab kiribû ku emê hinekî zû rabin û ezê pê ra bigihînim ku çend xîçan di tirkan wer kim. Lê hesabê mal û bajêr li hev dernekt, em dereng man.

Ji ber vê yekê jî ez pê ra nagihînim ku îşev tiştekî din binivîsim. Divê ez zû rakevim ji bo sibe maça Tirkiyê û Almanya heye, divê ez li ser xwe bibim û bi dîqet li maşê temaşe bikim.

Ez hêvî dikim ku Alman ewê me mehcûb nekin, ku tirk zora wan jî bibe, ne ji bo me kurdan tenê, ji bo her kesî tahlûke mezin e. Çimkî tirk fêrî serkeftinên wiha mezin nebûne, piştî serkeftinên wiha dîn û har dibin û wek guran bi çolan dikevin û zirarê didin însanan.

Loma jî ya baş ew e ku bi carê da zêde biser nekevin, hêdî hêdî, çimkî rebenan dikanin xwe jî û însanên din jî seqet bikin.

Dema şansê yekî pir hebe û kabê wî tim mîr were, kurd dibêjin "quzê gur pê ra ya." Li gor baweriya min şansê tirkan ji "quzê gur" jî xerabtir kir, "quzê gur" têra hewqas şans nake, dibê "quzê tiştekî din" bi wan ra be...

Bi hêviya ku sibe ev "quz" jî tê rê neke...