Sipas!

Ev çend roj bûn min li malpera Rizgarî nenêrîbû. Îro li ciyê kar, berî ku ez kar biqedînim min got hela ez seriyekî bidim malpera dostên xwe yên Rizgarî, gelo ew di çi halî da ne. Ji ber ku ev demek dirêj e ez qet neçûme gazî û hawara wan. Bi vekirina malperê ra BLOGA min hema şûle da.

Belê, min dît ku piştî Netkurdê, hevalên Rizgarî jî nûçeya ”Bloga” min, bi nivîseke ”hingivîn” (wek straneke gorbuhuşta Eyşe Şan xanimê, hema meriv dixwaze gav û seetê lê guhdarî bike) û bi rismekî min yê ku sed qatî ji orjînalê xwe xweşiktir belav kirine.
Xwedê kêmasiya dostên wiha nede!

Li ciyê kar min risim nîşanî xanimeke nazenîn ya Misrî da û jê ra got ev EZ im. Min jê ra bi newalek Quran sond xwar lê dîsa jî bawer nekir..

Digot dinya jî xera bibe dîsa jî ev ne tu yî. Û dû ra jî bi ken got:
-Ez sond dixwum kîjan jin vî xortê çeleng li kolanê bibîne rehet nahêle, miheqeq ewê bide dû. Îcar ev tu yî?
Dema ew dipeyivî, min di dilê xwe da digot, ya Rebî ez hêvî dikim ku gotinên vê esgûgê bi rast bigere û bi rastî jî bi rê da xanimek bela xwe di min bide. lê ez ji siûda xwe pir ne bawer im. heta nuha xêreke wiha bi serê min neket, lê dibe ku ji nuha û pê va biqewime.
Hêvî ji Xwedê nayê birîn!
Li gel her tiştî ez bawer dikim ku sedsala bîstûyekê ewê bibe sedsala serkeftin û serxwebûna kurdan û sala 2008-an jî ewê bibe sala serkeftina min. Piştî ku destpêk wiha be dawî êdî diyar e. Yanî ev nîna ye, tirnîna hîn li dû ye.

CiwanîSofî riya xwe kur kir, melhem û lewante jî baş di xwe da û dû ra jî çû xwe da ber neynikê û ji xanima xwe ra got:
-Sibehan dema ez riya xwe kur dikim ez deh salan ciwantir dibim.
Xanim bi awirekî manîdar keniya û got:
-Ê ku rast e ne derew e, bi şev jî carê kur bike, qenekê ewê bi kêrî tiştekî bê.

Gelek sipas ji bo Netkurd, Rizgarî û malperên ku ji nuha û pê da ewê qala “BLOG”a min bikin.